12 Ekim 2018... Dünya bir kez daha zulüm ve yoksulluktan kaçmaya çalışan binlerce ailenin, erkek ve kadının, annesiz ve babasız kalmış çocukların yüzlerce kilometreyi yürüyerek “zulüm ve yoksulluk üreticisi” bir ülkenin sınırına dayandığına tanıklık etti. Terk edilen ülkelerde köylü halkları topraksızlaştıran, emek sömürüsünü neredeyse kölelik boyutlarına taşıyan, sözde illegal kadın ve çocuk ticaretinden aklanan “legal” kârları sermayeye dönüştüren, bu alçakça sömürü ve baskı sistemini devam ettirmek için gerektiğinde darbeler düzenleyip yüzlerce insanın katline sebep olan ABD bir yanda... Aman dilenmek için değil, ilk adımdan itibaren “göçmen kervanı”nı emperyalizmin bu ikiyüzlü zulüm ve sömürü politikasını teşhir etmenin bir mekanı haline getiren Güney ve Orta Amerikalı göçmenler öbür yanda... Ortalarında bir sınır; biri saldırıyor, diğeri direniyor.

Dünyanın böylesi bir haksızlık ve zulme tanıklık ettiği bir dönemde, göçmen kervanın ön gününde gerçekleşen II. Latin Amerika ve Karayipler Kadın Buluşması, sanki tam zamanında toplanmış ve tüm bunların öngörüsüyle hareket etmiş gibi, geriye dönüp bakıldığında. Meksika, Dominik, Porto Riko, Kosta Rika, El Salvador, Haiti, Guatemala, Venezulea, Kolombiya, Peru, Şili, Brezilya, Arjantin, Paraguay, Uruguay ve Ekvador olmak üzere 16 ülkeden 1200 delegenin, 28-30 Eylül’de Ekvador’un Quito kentinde bir araya geldiği Buluşma, bölgedeki kadın mücadelerinin zirve toplantısı bir anlamda.

BİR ARAYA GETİREN ORTAK TEMALAR

Latin Amerika ülkelerinde patlak veren bir hareketin yaygınlaşması sık görülebilir bir durum. Bunda büyük oranda İspanyolca konuşulmasının, kültürlerin benzerliğinin ve ortak bir tarihe dayanmanın payı büyük elbette. “Ama asıl bizi bir araya getiren, karşı karşıya olduğumuz sorunların ortak olması” diyor kadınlar. Hemen her ülkenin problemi olan yoksulluk ve işsizliğin yanı sıra, kayıtdışı emek sömürüsü, cinayet, insan kaçakçılığı ve ticareti, fuhuş, tecavüz, kürtaj yasağı, sağlık hakkına kısıtlı erişim, kadının aile dışında birey olarak tanınmaması bölgedeki kadınların artık kriz boyutlarına varan ortak sorunları.

Hal böyle olunca da Buluşma’da masaya yatırılan ve atölye çalışmalarında tartışılan 11 tema bu sorunlar etrafında şekilleniyor: 1) Kadın Sağlığı 2) Kadına Yönelik Şiddet 3) Kadınlar, Sürdürülebilirlik ve Çevre Korunması 4) Kadınlar ve Çalışma 5) Kadınların İnsan Hakları, Latin Amerika’da Kadınların Siyasete Katılımı, İlerleme ve Gerilemeler. 6) Eğitim, Bilim ve Teknoloji 7) Kadın ve İletişim Araçları 8) Kadınlar ve Kültürlerarasılık 9) Farklı Kadınlar (Engellilik, Çeşitlilik) 10) Kadınlar ve Göç 11) Köylü Kadınlar.

ORTAK HEDEFE DOĞRU HER ALANDA MÜCADELE

Latin Amerikalı ve Karayipli kadınlar, üç yıl önce Dominik başkenti Santo Domingo’da 12 ülkeden 400 kadının katıldığı ilk buluşmanın kararlarını hayata geçirerek buluşmanın kapsam ve yaygınlığını son derece genişletmeyi başarmış görünüyor. “Kadınların Özgürleşmesi, Halkların Kurtuluşu İçin” sloganıyla örgütlenen bu yılki buluşma için üç yıl boyunca yoğun bir çalışma yürüttüklerini belirtiyorlar. Her bir kentte, her bir toplulukta, fabrikalarda, okullarda, üniversitelerde, mahallelerde, işyerlerinde, kültürel ve sosyal alanlarda tartışmaya yön veren bu 11 temayı ele alıp mücadele deneyimlerinden süzerek çıkardıkları sonuçları Buluşma’ya taşımanın haklı gururunu yaşıyorlar.

II. Latin Amerika ve Karayipler Kadın Buluşması'nda 11 ülkeden delegelerin ülkeleri hakkında verdikleri bilgileri içeren dosyamıza BURADAN erişebilirsiniz.

Dünyaya dair ortak ya da benzer bir bakış açısına sahip olup onu değiştirme hedefinde de ortaklaşabilmenin örgütlenerek güçlenme sürecinde ne kadar önemli olduğunun altını çiziyor Buluşma’nın sonunda yayınladıkları deklarasyon. Benimsedikleri çok temel ideolojik ve politik ilkeyi “Bizim mücadelemiz, sömürenler tarafından maruz bırakıldığımız, emek sömürüsü, yoksulluk ve gericilik gerçeğinin dönüşümü için işçilerin ve halkların örgütlülük ve mücadelesinin bir parçasıdır” diyerek ifade ediyor ve ekliyorlar: “Latin Amerika ve Karayipler Kadın Buluşması’nın parçası olan kadınlar olarak hem kendimize hem de topluma önemli bir hedef belirliyoruz: Kadın ve erkeklerin, insanlığın tam eşitliğinin bir gerçekliğe dönüştüğü ve toplumsal ilerleme ve gelişimin temel dayanağı haline geldiği yeni bir toplum inşaa etme aciliyeti ve kararı.”

‘NI UNA MENOS’ VE ÖTESİNDE BİR MÜCADELE PROGRAMI
Latin Amerika ve Karayipler’de kadın hareketinin ortak bir özelliği de halk hareketi tabanının neredeyse her ülkede yarısından fazlasını kadınlar oluşturuyorken siyasi karar alma ve yönetme mekanizmalarında kadın temsiliyetinin birçok ülkede yüzde 10’u aşamaması. Bu çelişkiyi aşmak için eğitimden sağlığa erişime, ekonomik ve sosyal haklardan faydalanabilmeye bir dizi değişim talebi formüle ediliyor. Ancak siyaset mekanizmalarında bir dönüşüm yaşanmadığı sürece kadınların politikaya katılımında nicel ve nitel bir ilerlemenin olmayacağı bilinci deklarasyona da yansıyor. Her şeyiyle kadınların azmi ve emeğiyle örülen Buluşma, Arjantin’de patlak verip hızla yayılan Ni Una Menos (Bir Eksik Olmayacağız) hareketinin deneyimine de dayanarak, 16 maddede özetlediği talep ve başlıklarıyla kendine bir mücadele programı oluşturmayı başarmış görünüyor.