Bir gün genç ve meraklı bir davul
Patlamış sahibine: ''Git artık kendini bul.
Uykusuz kal, uzakların sokağında yorul!''
Deyip aldırıvermiş kocaman bir bavul.
Sabahları pır pır uyanmış
Hemen yola çıkarlar sanmış
Sormuş: ''Ne zaman dolacak bu bavul?''
'Dur' demiş sahibi, 'Henüz aile,
Henüz iş, henüz para ve biliyorsun ki henüz okul.'

Yıllar geçerken en güzel caddelerden
Ve o yeşil nehirlerden
Tozlanmış ve eskimiş boş bavul.
Tehlikeyi sezmiş tabii bizim davul.
Ertesi gün ataklarla dolu
Güzel bir konuşmayla ikna etmiş onu
Demiş: ''Gerekirse o lanet işten kovul,
Dinlemeden ölme beni...
İlla dolmalı o bavul!''

Sahibi kafasını toplamış,
Heyecan içinde hoplamış.
Yanına ne lazımsa
Onla bavulu toplamış.
Davul, bavul ve sahip
Suya, güneşe ve toprağa talip
Çıkacakken yola gururla,
Düşmüş yere açılıvermiş yarı yolda bavul...

Gözü yaşlı sahip, tüm mahçupluğuyla
Demiş davula: 'Görüyorsun ya.
Ben artık eşime ve çocuğuma kul,
GİDEMEM: henüz aile,para ve çocuğun okul...'

Sesini kesmiş o günden sonra davul
Ve bir ev temizliğinde atılmış çöpe bavul
Küsmüş davullar ve boş bavullar eşliğinde;
Dönmüş bu dünya nehirleriyle
Işıkları ve tüm renkleriyle
Susmuş davullar; henüz aile
Henüz para, henüz okul,
Hepsi bu işte.