Merhaba, Ben Adana’dan Leyla Çapar. 6 Şubat 2023 sabah saat 04.17’de gerçekleşen depremde birebir yaşadıklarımı, büyük üzüntü ile şahit olduklarımı sizlerle paylaşmak istiyorum.

6 Şubat 2023 Pazartesi sabahı yatağımdan önce hafif sonra büyük bir sarsıntı ile uyandım. Sakin olmam gerektiğini düşündüm deprem olduğunu anladım. Evde oğlumla birlikte yaşıyoruz. Oğlum koşarak telaş ile yanıma geldi. Anne kalk deprem oluyor dedi. Sakin ol oğlum dedim. Evin kapı ve pencereleri sarsıntı ile büyük gürültü çıkarıyordu. Evimiz eski Adana’da kendimize ait müstakil bir ev. Evimiz beşik gibi sallandıktan sonra, bak geçti oğlum dedim. Dua ettim, “Allah’ım inşallah can kaybı yoktur” dedim. Hemen televizyonu açtık, bilgi almak istedik. Bu arada oğlum İbrahim’in sözlüsü Hatay Kırıkhan’da yaşıyor. Oğlumu aradı, depremde içeride yatak odasında olduğunu, odasındaki dolabın odanın kapısının önüne devrildiğini, odada mahsur kaldığını söyleyip yardım istedi. Ne yapacağımızı şaşırdık. Bir süre sonra sözlüsüne ulaşamadık. Çaresizce televizyondan haberleri takip etmeye başladık. Yolların durumunu bilmiyoruz, yollar hasarlı mı gitsek mi, ulaşabilir miyiz bilemedik. Bir süre sonra gelinimin erkek kardeşinin ve üç aylık hamile eşinin dışarıya çıkarıldığının bilgisini aldık. Çok şükür, deyip rahatladım fakat afetin büyüklüğünü saatler ilerledikçe öğrenip panik olmaya başladık. Kesik kesik iletişime geçiyorduk, çok sağlıklı bilgiye ulaşamıyorduk. Gelinim, gelmeyin benim yüzümden size bir şey olmasını istemiyorum, dedi. Biz gidip almaya karar verdik. Biz yoldayken gelinim bize mesaj attı. Hakkınızı helal edin galiba ben öleceğim dedi. Akşam 20.00 gibi her şeyi göze alıp özel arabamızla yola çıktık. Otobanda ilerlerken yolda olağanüstü bir durum görünmüyordu, bu duruma şaşırdık. Yolda ne ambulans ne resmi araç hiçbir şey yoktu. Hatay’ın Belen ilçesine vardığımızda depremin gerçek yüzünü gözlerimle gördüm. Hava çok soğuktu. Bütün binalar yıkılmıştı ve binaların yanında ağlayan insanlar vardı. Saat 22.30’da Kırıkhan ilçesine girdik. Sağlı sollu bütün binalar yıkık elektrikler kesikti. Gelinimizin bize tarif ettiği yeri bulmakta zorlandık çünkü bütün binalar yıkılmıştı. Hani ölüm sessizliği derler ya işte öyleydi. Depremin üzerinden koca bir gün geçmiş yardıma gelen olmamıştı. İnsanlar çaresiz tek başlarına bırakılmıştı. Görüntüler beni derinden üzdü, ağlamaya başladım. Çok uzun uğraştan sonra gelinimizi bulduk. Çok kötü bir durumdalardı. Buz gibi havada çaresizce gelecek bir yardım eli bekliyorlardı. Gelinimi ve ailesini arabamıza aldık. Keşke arabamızda daha çok yer olsaydı da daha çok insanı arabayla getirebilseydim.

Ertesi gün, kızım hadi liste yapalım, ailenin, komşularınızın neye ihtiyaçları var arabamıza sığdığı kadar götürürüz, dedim. Listeyi yaptık. Kardeşlerim ve arkadaşlarımız destek oldular. 7 Şubat 2023 Salı günü tekrar Hatay Kırıkhan’a ihtiyaç malzemeleri götürmek için gittik. Kırıkhan’a vardığımızda, aldığımız ekmekleri, kıyafetleri ihtiyaç sahiplerine dağıttık. Hava çok soğuk ve çok kötü bir rüzgar vardı. Geri dönerken hâlâ devletin yardım eli yetişmemişti. Aradan 48 saat geçmişti, insanlara ulaşmak çok mu zordu? Eleştirmek için söylemiyorum fakat devletler, hükümetler böyle günlerde, can pazarı zamanlarda vatandaşının derdine çare olmalı. Mesele siyaset değil, hangi siyasi görüşe sahip olursa olsun önce vatandaşların böyle büyük bir felaketten güvenliğinden birinci derecede sorumlu devletin kendisidir. İyi bir koordine ile çokça can kurtarılabilirdi. Telefonların çekmemesi, iletişimsizlik, koordine olamamış bir devlet binlerce masum canın göçük altında buz gibi soğukta can vermelerine sebep oldu.

Kader kader diyorlar. Hayır! Kabul etmiyorum. Deprem değil, sağlıksız yapılan binalar öldürdü onca vatandaşımızı. Koordine olmamış kurtarma ekipleri sayesinde kayıp sayısı belli olmayan yüzlerce kişi halen enkaz altında. Allah’ım güzel ülkemize böyle büyük afetler yaşatmasın artık. 6 Şubat 2023 depreminde bütün vefat edenlere Allah’tan rahmet yaralılara acil şifalar, hayatta kalanlara sabırlar diliyorum. Geçmiş olsun Türkiyem! Vatan sağ olsun. Bu ülke hepimizin…