Ben, bir metal fabrikasında çalışan 30 yaşında bir kadınım; hem ev, hem iş, hem de çocuğu idare etmeye çalışıyorum. Salgın sürecinde oldukça zorlanıyoruz. Yaklaşık on gündür de ecel terleri döküyoruz. İlk önlem olarak okullar tatil oldu bu çocuklarımızın sağlığı açısından doğru bir davranıştı ancak milyonlarca insan çocuğu evdeyken kendisi işe gitmek zorunda ve aklı evde kalıyor… İş yerlerimize kimimiz toplu taşıma, kimimiz servisle gidiyoruz. Ne kadar dikkat etsek de bulaşma ihtimaline karşı panik halindeyiz. Çalıştığım yerde ilaçlama yapıldı ama dışarıdan ürün ve kargo sevkiyatı devam ediyor. Bu da endişemi bir kat daha arttırıyor. Çalıştığım şirket çalışanları korumak için dezenfektan sıkarak ve ateş ölçerek içeri alıyor işçileri. Birkaç gündür de maske dağıtımı yapılıyor ancak kullan-at maskeler günde bir kere veriliyor, bu da bizi bir iki saat idare ediyor. 10 saat çalışan bir işçiyi bu maskeler nasıl korusun? Eğer çalışmaya devam edeceksem koruma malzemelerimi devlet karşılamalı, kalıcı önlemler alınmalı. Mesela biz bant usulü yan yana oturarak çalışıyoruz bu şekilde kendimizi nasıl koruyabiliriz? Ortak alanlarda yemek yiyoruz ve serviste yan yana evimize gidiyoruz. Bu daha ne kadar böyle gidecek? Dışarıya teması olan herkes, (ben de dâhil) virüsü eve taşımaktan, ailesine bulaştırmaktan korkuyor. Bu yüzden çalışan işçiler ücretli izne çıkarılmalı. Eğer ben bu ülkenin bir vatandaşıysam, bu ülkede çalışıyorsam, vergimi veriyorsam, benim yaşama hakkım korunmalı. Ama öyle görünüyor ki çalışmam yaşamamdan daha önemli.