Manisa’da yaşayan ve 13 yıllık evliliği boyunca eşi H.K.’nin psikolojik baskı ve fiziksel şiddetine uğrayan A.K.’nin yaşadıkları, Türkiye’de kadınların maruz kaldıkları şiddete son vermek istediklerinde başvurdukları aile, polis ve yargıda ne tür yaklaşımlarla karşılaştıklarının bir örneği.

Evliliğinin daha ilk yıllarında eşinin psikolojik şiddetine maruz kalmaya başlayan A.K., evden dışarı çıkmak için bile eşinden izin almak zorundaydı. Kendisini birçok kez aldatan eşinden her defasında şiddet gören A.K., çaresizlik duygusuyla 2 çocuğu için evliliğini sürdürdü. Çalıştığı fabrikada da astım sarkoidoz hastalığına yakalanan A. K. 21 arkadaşı ile birlikte işten atıldı.

KIZI HASTANEDE TACİZE UĞRADI
Başlatılan direniş içinde yer alan A.K., işe geri alınmayınca çocuklarına bakabilmek için ev işçiliği yapmaya başladı. Ruh sağlığı bozulan eşi H.K. ise, bir yıl önce tedavi altına alındı. Bu süreçte eşi H.K.’nin yanında refakatçi kalan 12 yaşındaki kızı ise, hastanenin çaycısının tacizine uğradı. Açılan dava sonucu tacizci çaycıya 18 yıl hapis ceza verildi.

‘ÖLDÜRMEYE KALKTI’

Sonraki dönemde ruh sağlığı her geçen gün daha da kötüye giden eşinin kendisine şiddet uygulamaya devam ettiğini aktaran A.K., yaşadıklarını şöyle dile getirdi: “H.K. her şeyin bilincindeydi, fakat hastalığı bahane ediyordu. Akıllı delilerden. Ben çocuklarımı alıp anneme gittim. Yaklaşık 8 ay ayrı kaldıktan sonra aileler isteği üzerine yine bir araya geldik. Evliliğimi toparlamaya çalışayım dedim. Eşimden hiçbir beklentim yoktu. Çocuklarıma bakabiliyordum. Hiçbir zaman eşime muhtaç değildim. Fakat en basit konuda bile yine bana saldırıyordu. Öyle ki bir keresinde tuğlayla beni öldürmeye kalktı. Yediğim darbelerden dolayı vücudumun bazı bölgelerinde oluşan yaralar var. O yara izlerini kapatmak için dövme yapmak zorunda kaldım.”

A.K., en son geçtiğimiz 18 Temmuz akşamı yaptığı yemeğin tuzunun az olmasını bahane eden eşinin tabakları duvara fırlatarak, evi dağıttığını söyledi.
Eşinin sonrasında çocuklarıyla birlikte kendisini evden kovduğunu belirten A.K., ailesi ile birlikte kalırken yaşadıklarını ise “Arabamın tekerleğini indirmişti. Arabanın tekelini şişirirken yine geldi. Oğlumu almaya geldiğini söyledi. Sokakta çocuklarıma zarar vereceğini bağırarak söylüyordu. Çocukları bulamayınca benim arabama bindi. Tam gaza basarken camdan yakasını tutum. ‘Nereye gidiyorsun’ derken, ayağım arabanın lastiğinin altında kaldı, metrelerce sürüklendim. Yedi saat müşahede altında kaldım” sözleriyle anlattı.

POLİSLER ŞİKAYETİNDEN VAZGEÇİRMEYE ÇALIŞTI

A.K, “Ertesi günü polisler benden darp raporu istedi. Rapor elimde emniyete gittim. Polis kayıtlara baktı, ifade vermediğimi söyledi. İfademin bendeki kopyasını verdim. Dosya numarasına baktı. ‘Kayıp eşya olarak görülüyor’ dedi. Şaka gibiydi. Darp edildim, sürüklendim ama kayıp eşya olarak kayda geçmiş. Eğer karakola gitmeseydim unutulup gidilecekti” dedi.

Yaşadıklarından sonra eşinden boşanma kararı alan A.K., 2 çocuğuyla birlikte kendisine yeni bir hayat kurmak için adım attı.

‘ARTIK YETER!’
Yine kendisi gibi şiddete maruz kalan kadınlara el uzatmak için kadın kurumlarında çalışma yürütmeye başlayan A.K., “Hiçbir şeyden çekinmiyorum ve korkmuyorum. Şiddete uğramak kadının suçu değildir, erkeğin acizliğidir. Hiçbir şiddet cezasız kalmamalı. Artık bu cezasızlık ve görmezlikten gelme politikası son bulsun. Daha kaç kadının ölmesi gerekiyor. Artık yeter” diye konuştu.