Dersim Yenigün Kadın Dayanışma Derneğinde Akademisyen Serdar Acun ile bir araya gelen kadınlar krizin nedenlerini konuştu. Güncel durum üzerinden kadınların tartışmalara katılma biçimleri, yok denilen krizin kadınların gündelik yaşamlarına ne kadar fazla etki ettiğinin de göstergesiydi.

Tekstil işçisi, esnaf, öğrenci, ev kadınları krizin olmadığı söylemlerinin gerçekçi olmadığının farkında, çünkü bunu her gün artan oranda hissediyor.
Kadınlar gündelik hayatlarındaki yoksunluk durumunu anlatırken krizin sadece halk için olduğunun kayyımın sürekli para harcadığını, tasarruf yapın diyenlerin lüks içinde yaşamaya devam ettiklerini dile getirerek aslında krizin kimler için olmadığını, faturanın kimlere yıkılmak istendiğinin de farkında olduklarını anlattılar.

‘FEDAKÂRLIĞI YİNE KADINLAR YÜKLENECEK’

Krizin öncelikli olarak kendi hayatlarını etkilediğini anlatan kadınların verdiği örnekler sadece ekonomik yoksunluk değil aynı zamanda kadının sosyal hayattan da dışlanacağının ifadesiydi: “Sadece tenceredeki yemeğinin eksilmesi, çocuğumuza kitap, kıyafet ya da diğer ihtiyaçları alamamak değil, aynı zamanda kadının sokağa çıkamaması istediği yere gidememesi, istediği kitabı alamaması, sosyal yaşamdan yok olması demek. Kriz var deyip kadını daha ağır çalışma koşullarına razı etmek demek. Çünkü fedakârlığı yine kadına yükleyecekler. Kriz varken kentimizde alabildiğine şatafatlı işler yapılmakta, bunlar olsun olmasın değil ama daha birkaç gün önce iki asker donarak öldü. Bunlar krizin belirtileri. Kente işsizlik krizle beraber artıyor. İŞKUR üzerinden tekstil fabrikasında çalışan onlarca kadın ve geçici işlerde çalıştırılanlar emek sömürüsünü ağır bir şekilde yaşıyor.”

‘ALDIĞIM MAAŞ HİÇ BİR ŞEYE YETMİYOR’

Yine tekstil işçisi bir kadının “Aldığım maaş hiçbir şeye yetmiyor. Alım gücüm yok. Her şey çok pahalı. Ekmek habire zamlanıyor. Benim param ancak evin ekmeğine ve belki birkaç ihtiyacına karşılık geliyor. Krizle beraber işten çıkarmalar artacak bunları bekliyoruz” sözleri aslında ülkede yaşanan krizin yükünün ne kadar ağırlaştığını bir kez daha gösteriyor. Üniversite öğrencileri ise “Kriz aslında hep vardı bizim için ama daha derinleşti. Arkadaşlarımız çok zor şartlarda okuyor. Buldukları her işte hem çalışıp, hem okuyorlar. Bazen kaydını dondurup gitmek zorunda kalıyorlar. Çünkü öğrencilerin çoğu bölgeden gelen yoksul aile çocukları. Kriz bizi daha düşkün hale getirmeden yaşamanın yollarını bulmak zorundayız. Bunun dayanışarak mümkün olduğunu biliyoruz. Daha çok konuşup yan yana gelmeliyiz. Küçük şeyler belki ama bunları yapamazsak daha zor olacak her şey” derken krizin faturasını halka yüklemek isteyenlere karşı ne yapmak gerektiğini de gösteriyorlar.

‘KENDİLERİ LÜKS İÇİNDE YAŞIYOR, TASARRUFU BİZE YÜKLÜYORLAR’

Kriz yok diyenlere de “İktidar kriz yok diyor, evet onlar için yok, onlar paralarını yurt dışına gönderip bizim maaşlarımızdan faturalarımızdan, ekmeğimiz den fazlasıyla çıkarıp lüks hayatlarını sürdürebiliyorlar. Bunun farkına varmalıyız ve daha çok insana bunu anlatmalıyız. Sokaklara lamba dikeceklerine, hastaneleri, okulları düzenlemeliler. Hastaneye gidiyoruz ilaç alamadan dönüyoruz. Gözlük alıyoruz, devlet karşılamıyor tasarruf tedbirleri diye. Benden isteniyor tasarruf. Kendileri lüks içinde yaşıyor tasarrufu halka yüklüyorlar” diyor kadınlar.
Kadınlar krizi en derinden yaşıyor. “Kriz yok” söylemi de gerçek hayatta pek karşılık bulmuyor. Bunu alınamayan ders kitabından, okumak için çalışmak zorunda kalmaktan, saatlerce çalışıp kazandığı paranın sadece asgari ölçekte ihtiyaçlarını karşılamaya (onu da zar zor) yetmesinden, ekmeğin pahalılığından biliyor kadınlar.