Merhaba, 14 yaşında bir çocuk işçiyim. Ağabeylerimle birlikte kuryelik yapıyorum. Eğitim hayatımın başlarında çok başarılı bir öğrenciydim. Ortalamam hep yüksekti ta ki online eğitim başlayana kadar. Derse odaklanamamaktan, dersi kaçırmaktan, konu eksiklerinden dolayı notlarım düşmeye başladı ve derslerle aram iyice açıldı. LGS günü geldi, derslerle çok ilgilenmediğimden LGS’den düşük puan aldım. Bu puanla da iyi bir lise tutturamadım ve yalnızca meslek lisesine girebiliyordum. Ancak ailem orada da verilecek eğitimin iyi olmayacağını belirterek onlarla çalışmamın daha iyi olacağını söyledi. Ben de mecburen kabul ettim ve şu anda çalışıyorum. Neredeyse 5 ay olacak çalışalı. Şahsen, okumak isterdim. Hâlâ da istiyorum.

Çalışırken gerçekten yoruluyorum ve bazen çok zorlanıyorum. Kendime ayıracak vaktim olmuyor, dinlenemiyorum. Arkadaşlarımla herhangi bir yerde en azından bir bardak çay, kahve içip vakit geçirmek isterdim ama çalışma saatlerimiz buna izin vermiyor.

Biz sekiz kişiyiz ve altı kardeşiz. En büyüğümüz olan ablam bir markette çalışıyor, dört abim ve ben kuryeyiz, babam daha önceden bizimle çalışıyordu fakat bazı sağlık sebeplerinden dolayı şu an işsiz, annem ise ev hanımı. Fazla bir aktivite yapamıyoruz, çalışmaktan vaktimiz olmuyor.

Genelde kargo dağıtırken iki tip insan çıkar önüme, kadın bir kurye görünce şaşıranlar ve gurur duyanlar. Gurur duyanlar genelde kadınlar oluyor, ilk defa gördüklerini ve kadınların her alanda çalışmalarından dolayı bana hep “Seninle gurur duydum” gibi cümleler kuruyorlar. Bazıları da hafif küçümseyerek “Bayan kargocu mu?” diyerek şaşırıyorlar. Bunlar da genelde erkekler oluyor. Bir de akrabalarımdan bazıları bu işi yapmayacağımı söylüyorlar nedeni ise kız olmam. Sana göre değil diyorlar ama çok da umurumda değil.

Peki benim ve Türkiye’deki yaşıtlarımın, hatta benden küçüklerin bile bu durumda olmalarının sebebi ne? Bu sebeplerden biri yoksul ailelerin çocuklarının eğitim masraflarını karşılayamaması. Ve mecburen ek gelir ihtiyacı. İnsani bir hak olan parasız eğitim hakkı elimizden alınıyor. Bu süreç benim de okuldan alınıp çalışma hayatına nasıl girdiğimi az çok anlatıyor. Ekmek ve Gül tartışmalarından sonra şu an çektiğim zorluk ve sıkıntıların benzerini yaşayan yaşıtlarımın da olduğunu fark ettim. Benimle bu konuda ortak noktada birleşen bütün arkadaşlarımı daha iyi bir yaşamın nasıl olacağını birlikte tartışmaya çağırıyorum.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül