Hangi kadının kapısını çalsak, geçmişindeki mutsuz günlerin üstüne geleceğine dair umudunu da yitirdiğini bir biçimiyle ifade ediyor bizlere. Memleketin halinden bağımsız değil diyoruz yaşadıklarımız. “Her şey kötüye giderken bir de savaş çıktı” diyor Sevgi, “Zaten televizyon açmıyorduk kötü şeyler izlemeyelim diye şimdi televizyon açmasan Instagram’da önüme düşüyor savaş görüntüleri. İki tarafın da anneleri babaları var. Kimin için ölüyorlar diyorum. Bu devletlerin hırsları yüzünden gencecik insanlar toprağın altına gidiyor kolay mı insan yetiştirmek o yaşa getirmek, sinirleniyorum görünce. Benimkiler büyüdüğünde göndermeyeceğim askere falan siyasetçilerin bir kararı ile kendileri rahat saraylarında otururken olan yoksullara oluyor.” Barış bu yüzden bu 8 Mart’ta en temel taleplerimizden biri oluyor.

8 Martlar kadınlar için biraz olsun umudu büyütmenin, yarınların değişebileceğine dair inancımızı da çoğalttığımız günler. Mahallede kadınlarla kötü gidişata karşı her birimize biraz olsun umut taşısın diye bu 8 Mart’ı şenlik haline getirmeye karar verdik. Toplandığımızda hep kötü şeylerden konuşmaktan içinin şiştiğini söyleyen Semra, biraz da güzel bir şeyler yapalım diye “Bu buluşmamızda muhakkak müzik olsun” dedi. Birgül, “Güzel şeyler için hayal kurmamızı sağlayan drama yapalım” derken nasıl bir şey istediğine dair de anlatmaya başlamıştı. Nuran ise, “Bir cafeye gitmeye, bir yerlerde çıkıp eğlenmeye paramız yok öyleyse burada hepimiz bir şeyler yapalım el emeğimizle, hem bir şeyler yer hem de sohbet ederiz” diyerek yan yana gelişimizin bir nefes olduğunu ifade etti. Kadınların 8 Mart için talebi apaçık bir biçimde kaygısız, korkusuz bir yaşam talebi. Ne şiddetle ne de yoksullukla yüz yüze kalmadan bir yaşam talebi, sadece hayatta kalmak değil yaşamak istemek hayatı...

Görsel: Freepik