Son dönemde tüm Türkiye’de yaygınlaşan madde bağımlılığı ve satıcılığı Diyarbakır’da da oldukça yaygınlaşmış durumda. Özellikle Bağlar, Sur ve Ben u Sen’de. Kime denk gelirseniz gelin hangi konuyu konuşursanız konuşun konu mutlaka madde bağımlılığına gelecektir. Sur’da ekonomiye dair röportaja çıktığım bir gün, mahalle meydanında denk geldiğim kadınlarla da konu madde bağımlılığına geliyor. Madde bağımlılığı burada ekonomiden de önce gelen bir sorun haline dönüşmüş. Kadınlardan biri, “Eskiden böyle değildi. Son yıllarda arttı madde bağımlılığı burada. Biz engel olmaya çalışıyoruz ama ne fayda? Burayı resmen kaderine terk ettiler” diyerek sitem ediyor.

‘ÇOCUKLARIMIZ SOKAKTA OYUN OYANAYAMIYOR’

Meryem ise “Önceden çocuklarımız sokak aralarında oynardı. Şimdi hava karardıktan sonra markete bile göndermiyoruz. Çatışmalardan sonra evlerini terk edip geri dönemeyenler oldu. Madde bağımlıları da o boş evleri kullanıyorlar. Ama elimizden bir şey gelmiyor” diyor.

Bu sırada mahalle halkının “muhtar” lakabı taktığı biri yanımıza geliyor. Kadınlar da “Sana gezdirsin kendi gözünle gör” dedikten sonra birlikte ara sokakları gezmeye başlıyoruz. Hemen hemen birçok evin ya duvarı ya kapısı ya da penceresi yok. Bazı kapıların ise kaynakla kapatılmış olması dikkatimi çekiyor. Sebebini soruyorum, “Mecburen kapattık. Madde bağımlıları kullanmasın diye. Defalarca belediyeyi aradık bu evler terk edildi ya gelip duvarını örün ya kapısını kapatın ya da bize malzeme verin biz yapalım dedik ama ilgilenmiyorlar. Yani anlayacağınız belediyenin yapması gereken işi biz yapıyoruz” diyor.

Tekrar kadınların yanına dönüyoruz. Hacer ile oturuyorum. Hacer 35 yıldır Sur’da yaşıyor. İki kızı var. Evlenmişler. “Allah’tan kızlarım benimle yaşamıyor. Yoksa sürekli tedirgin olurdum. Gece bir gün gel bu sokaklarda duramazsın bile. Sürekli bir kavga çıkıyor. Biz burada doğduk büyüdük ama böyle değildi ki. Hepimiz birbirimizi tanırdık. Kimse tedirgin olmazdı akşamları. Şimdi ise bambaşka. Bir şey yapsınlar artık buraya. Görsünler buradaki durumu” diyerek tepki gösteriyor.

‘HAVA KARARDIKTAN ÇOCUĞUMU ÇIKARMIYORUM’

Biz Hacer’le sohbet ederken yanımızda oturan Elif ise “Benim küçük çocuğum var. Önceleri gece yarısına kadar eve girmezlerdi, sokakta top oynarlardı arkadaşlarıyla. Şimdi hava karardıktan sonra markete bile gönderemiyorum çocuğumu. Korkuyorum” diyor.

Başka bir gün haber yapmak için Bağlar’a doğru yola çıkıyorum. Mahalleye girdiğimde bir ara sokakta birkaç kişi ile denk geliyorum. Ekonomiye dair sorular soruyorum. Sohbet başlıyor. Konu hemen madde bağımlılarına geliyor. Biz sohbet ederken yanımıza bir kadın geliyor ve kameraya doğru dönerek oldukça öfkeli bir sesle, “Çek bunları da yayınla kızım. Benim üç kızım var okula gönderirken hava karardığında tedirgin oluyorum. Böyle olmaz. Devletin buna bir an önce müdahale etmesi gerekiyor” diyor ve ekliyor: “Gündüz gözüyle bile dışarıda ellerini kollarını sallayarak geziyorlar. Tedirgin oluyoruz ama elimizden de bir şey gelmiyor ki.”

‘İŞ YOK, PARA YOK, GENÇLER MADDEYE YÖNELMİŞ’

Ben u Sen’de de durum Bağlar ve Sur’dan farksız değil. Mahalle bakkalının önünde kadınlarla denk geliyoruz. Cemile 35 yıldır Ben u Sen’de yaşıyor. İlk sözü madde kullanımı oluyor: “Son dönemde o kadar yaygınlaştı ki uyuşturucu bağımlılığı hava kararınca gel gör, her sokak arasında mutlaka denk gelirsin hem satana hem de kullanana. Gencecik çocuklar, üzülüyorum bu hallerine. İş yok, güç yok, para yok. Hepsi maddeye yönelmiş. Hem üzülüyorum hem de korkuyorum. Eskisi gibi rahatça gezemiyoruz sokaklarda. Bana bir şey yapamazlar ama yine de korkuyor insan” diyor.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül