Her yıl okullar başlamadan özellikle de anneleri bir telaş sarıyor. Önce okul bulma telaşı, adres aldırmak için tanıdık bulma, sonra da okula katkı payını ayarlayıp yatırma. Tüm bunlarla bitiyor mu ailelerin çilesi, tabii ki hayır! Eğer okul temizlenecekse ve henüz personel tutulmadıysa anneler hemen bir araya gelip, “Çocuğumuz temiz okulda eğitim alsın” diyerek temizlik için kolları sıvıyor.

Sıra okul eksiklerini almaya geldi; tuvalet kağıdı, el sabunu, tahta kalemi, A4 kağıdı... Bu liste uzayıp gidiyor. Henüz yaptıklarımız kadar yapacaklarımız da var. Örneğin, okullarda yeni başlanan eğitim seminerleri var, narkotik anne seminerleri. Bu seminerle bizlere yeni bir görev düşüyor, çocuklarımızın güvenliğinden de bizler sorumluymuşuz. “Eee annelik bunu gerektirir yine” diyerek sıvıyoruz kolları.

Sonra sıra derslere çalışıp sınavlara girmeye geliyor... Bu sınavlarda başarılı olmak için de çocukların kurslara yazılması gerek. Gülsuyu Gülensu Kadın Dayanışma Evi Derneği olarak biz de çocuklarımıza faydamız olsun diye İngilizce kursu başlattık. A1 seviyesinden başlayacağımız için yaş sınırı koymadık. Fakat bir de baktık ki kursa çocuklardan çok anneler gelmeye başladı. Kursiyerlerimizden bir tanesi kursa gelmesinin asıl amacının çocuğunun İngilizce ödevlerine yardım etmek olduğunu söyledi. Biz bu duruma çok da şaşırmadık. Bunca şeyi başaran biz kadınlar İngilizceyi de çözüp illa ki yardımcı olacağız çocuklarımıza ya bir de bakmışız ki onların yerine biz yapar olmuşuz her şeyi.

Bir tarafta temizlikçi, bir tarafta narkotik anne, bir tarafta ders yaptıran anne, bir taraftan da yetebilmek için kurslara giden anne, ne çok bölünmüşüz, ne çok parçalamışız kendimizi. Peki tüm bunları sağlamakla yükümlü olanlar nerede, ne yapıyor?

Biz kadınlar olarak üzerimize yıkılan tüm bu sorumlulukları, sorumluların yerine getirmesi için mücadele etmeye devam edeceğiz. Çocuklarımızla geçireceğimiz zaman bize kalsın diye.

Görsel: Canva