53 yaşındayım, 26 yıllık fabrika işçisiydim. Çalışırken yaşam koşullarım, emekliliğe göre daha iyiydi. İlaç fabrikasında çalışmama rağmen birçok meslek hastalığıyla baş etmeye çalışıyorum. Bekar bir anne olarak tek başına çocuk yetiştirmek çok zor. Çalışmak zorunda olduğum için çocuğumu 1,5 yaşında kreşe vermek zorunda kaldım. Emekli olduktan sonra kira vermediğim halde aldığım para çocuğumun eğitimine, faturalar ve mutfak giderlerine yetmiyor. Kredi kartı kullanmak zorunda kalıyorum, bir sonraki aya eksiyle giriyorum.

Emekli olmayı dört gözle bekliyordum. Ama şimdi yaşam koşullarının zor olmasından kaynaklı yapabileceğim bir iş bulsam çalışmayı düşünüyorum.

Emekli olduktan sonra çocuğumu alıp, gezip dolaşmak, turlara katılmak, tatile çıkmak gibi hayallerim vardı. Ama geldiğimiz durumda hepsi hayal olarak kaldı. Şimdi sadece nasıl geçinirim, çocuğumun isteklerini nasıl karşılarım, bunları düşünüyorum.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül