Tuzluçayır Kadınları Dayanışma Derneği’ndeki kadınlarla dayanışmayı vurguladığımız, aşure günümüzü geçtiğimiz haftalarda gerçekleştirdik. Etkinliğimiz için hazırlıklarımızı tamamlamaya çalıştığımız günlerde müftülere resmi nikah yetkisi verilmesi tartışmaları sürerken kadınların bu meseleye dair sohbetleri, eylemlilikleri, irili ufaklı buluşmaları da sürdü. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “İsteseniz de istemeseniz de bu yasa Meclisten geçecek” söylemlerinin üzerinden çok vakit geçmeden de yasanın Meclisten geçişinin haberini aldık. Bu yasanın Meclisten geçmesinin hemen ardından da evliliklerde arabuluculuk yeniden gündeme geldi.

Aşure günü sebebiyle dernek üyesi olan olmayan birçok kadının bir araya geldiği bu etkinlikte kadınlar ile yasanın içeriğine dair sohbetlerimizi sürdürdük.
“Zaten böyle olacaktı, dediklerini yapıyorlar, yapacak bir şey yok” diyen birkaç kadınla sohbet eden bir arkadaşımızın “O zaman şiddete, tecavüze de sessiz mi kalalım, sonuçta böyle oluyor, her geçen gün artıyor, yapacak bir şey yok mu diyelim?” cevabıyla konuşma derinleşti. Özellikle kürtaj yasası ve kadının tecavüzcüsü ile evlendirilmesi gündemlerinde nasıl bir tepki verdiğimizi, geri adımlar attırdığımızı konuştuk. O yasalarla yapılmak istenilenlerin şimdi böyle bir şekilde önümüze koyuluyordu ve bunu tartışmaktan, tepkimizi göstermekten vazgeçmemeliydik. Bize dayatılana değil, bizlerin öznesi olduğu bir hayat talebinde ısrarcı olmalıydık.

Biz o gün malzeme almak için alışverişe giderken belki kadınlara yönelik yapılan uygulamaları konuştuk, belki o anki tartışmanın hararetiyle aşureye koyacağımız cevizleri daha sert vurarak kırdık. Evlerimizden getirdiğimiz malzemeler yetmedi belki o an, manavın pahalılığından, çalışma yaşamının zorluğundan, hayatının farklı alanlarında karşımıza çıkan sıkıntılardan dem vurduk. Ama bu acı tatlarla birlikte o kazana sevgimizi, inancımızı, inadımızı kattık kaynattık.

Ve biliyoruz ki dayanışma ruhu bizleri aşure kazanın başında buluşturduğu gibi her alanda buluşturacaktır.