Meryem Karalök, uzun yıllardır şiddet gördüğü erkekten yıllarca boşanamadı. Duruşmalardan birinde ağır tahrik altında elindeki çantayı boşanmak istediği kişiye savurunca boşanmak istediği kişi “Erkeklik gururum kırıldı” diye şikayetçi oldu. Mahkeme çantayı “silah” saydı ve yaralama gerekçesiyle verdiği 150 günlük hapis cezasını 3 bin lira para cezasına çevirdi. “Bu adaletsizlik” diyerek para cezasını ödemeyen Meryem, cezaevine gönderildi. Arkadaşları para cezasını ödeyince çıktı. En son 25 Kasım’da Adana Kadın Platformunun düzenlediği eyleme çantasıyla katıldı Meryem. O, “hayatta çok yol kat ettim” diyen güçlü bir kadın. Hikayesini Ekmek ve Gül’le paylaştı.

***

Merhaba ben Meryem Karalök,

İlkokulu ve ortaokulu dışarıdan bitirdim. Bir evlilik yaptım ayrıldım, sonra ikinci evliliğimi yaptım. İkinci evliliğim boyunca şiddet gördüm kolum kırıldı, yediğim dayaklar sonucunda bebeğimi düşürdüm, tecavüze uğradım. Eşimin önceki evliliğinden üç tane çocuğu vardı, üç de ben yaptım 6 tane çocuk oldu. Ben güçlü bir kadınım, hem 6 tane çocuğa baktım hem çalıştım. 17 senelik evliliğimin sonunda bir ayrılık yaşadım. Şiddet gördüğüm için bir defasında ayrılmaya karar verdim, çocuklarımı aldım çıktım evden. Kendime bir ev kurdum, tehditle geri dönmek zorunda kaldım. Ama şiddet bitmedi; hakaret, küfür, şiddet aynen devam etti, 6 ay sonra yine ayrılmaya karar verdim.

İkinci kez çocuklarımı da alarak evi terk ettim, yine kendime bir ev tuttum. Hiç ev eşyası alamamıştım, 4 ay boyunca çocuklarımla sadece bir battaniyenin üzerinde yaşadık. Ayaklarımın üzerinde durmaya çalıştım, kimseden yardım almadım, almak istemedim. Tekrar boşanma davası açtım. Ayrıca bana yaptığı hakaret ve küfürler için onu şikâyet etmiştim, onun için sürekli mahkemeye gidiyordum. Mahkemeye çıkarken adliyenin önünde, bana yine hakaret ettiği için ona çantamı fırlattım. Çantamı ona attım diye 3 bin lira para cezası aldım. Çantam silah sayıldı. Para cezasını yatıracak durumum yoktu, yatıramadım diye 5 ay hapis cezası verdiler. Bir gün hapis yattım, ben hapishanedeyken arkadaşlarım aralarında para toplayıp parayı yatırdılar. Para yatınca tahliye oldum.

Eşimden ayrıldıktan sonra bir iş kurmaya çalıştım ve ortak bir lokanta açtık. Ama eşimden ayrı olmam, dul olmam sebebiyle ortak iş yaptığım kişi tarafından tacize uğradım, onu reddettim ve hakkında suç durusunda bulundum. İş yeri kameralarında taciz görüntüleri olmasına rağmen polis gelip kamera kayıtlarına bile bakmadı. O dava ile ilgili de sürekli adliyeye gidip geldim. Bu gibi süreçlerde kolluk kuvvetleri kadınlara yardımcı olmuyor, erkeği koruyan bir tavırları var.

Her kadın aslında güçlü olmalı, ayaklarının üstünde durmalı, ne olursa olsun asla bir erkeğe boyun eğmemeli. Kadınlar kimseye boyun eğmesin, kendi kararlarını kendileri versin, kimseye bağlı kalmasınlar. Erkekler sürekli kadınların önünü kesiyor, “Sen onu yapamazsın, sen bunu yapamazsın” diye ben de evliliğimde bunu yaşadım. Eşim benim önümü çok kapattı, beni hep engelledi. Ama eşimden ayrıldıktan sonra okulu dışarıdan bitirdim, ehliyetimi aldım, arabamı aldım, hayatta bir sürü yol kat ettim. Hâlâ mahkeme süreçlerim devam ediyor. Aslında çok zorlu bir hayat yaşadım, ileride bir kitap yazıp tüm yaşadıklarımı anlatmak istiyorum.