Asgari ücretle geçinmek bu zamanda çok zor. Elektrik, su, doğalgaz ve internet, çocukların okul masrafı derken hiçbir şeye yetmiyor, sosyal hayat diye bir şey yok. Sinema, tiyatro takip etmeye, gezmeye, bir yere gidip bir çay kahve içmeye hasret kalıyoruz. Çocukların almak istediği hiçbir şeye cevap veremiyoruz.

Çocukların en zaruri ihtiyacı olan ders kitaplarını, test kitaplarını bile alamıyoruz. Markete gittiğimizde en ucuz ve çıkma denilen sebzeleri, meyveleri, fırına gidip bayat ekmek alıyoruz daha ucuz olduğu için. Çıkma dediğim sebze ve meyvelerden ezilen, büzülen çürük yiyecekleri ayırıp onları da en ucuza alıyoruz. Zengin kesimi yiyeceklerin en iyisini alırken bizim gibiler ucuz malı bile çürük ve çarığın içinde seçip en en ucuza mal etmeye çalışıyor. Asgari ücrete mahkum edilen bizler en kötü şartlarda mücadele ediyoruz. Asgari ücreti 1603 lira yapıp arkadan “Elinize dilinize dursun” demek nedir. Sanki aldığımız asgari ücret kendi keselerinden çıkıyor. Bizim sırtımızdan yaşayanlar biz olmasak ne yapacaklardı? Gelsinler bu şartlarda kendileri geçinsinler. Birinin eline diline duracaksa bizi bu yoksulluğa, haksızlığa itenlerin eline diline dursun. Elektrik ve suda tasarruf yapmanın yollarını ararken gene zam geldi. Doğalgaz yakmıyoruz, soğuktan donarak yaşıyoruz. Tüm bunları tek başıma kadın olarak yapıyorum. Bir de üstüne ev geçindirmeye çalışırken işyerinde başka sorunlarla, baskılarla, tacizlerle mücedele ediyoruz. Bütün bu sorunları tüm kadınlar yaşıyor biliyorum. Tüm kadınları birlikte mücadele etmeye çağırıyorum.