2017 yılında her 10 kadından sadece 3’ü istihdam içerisinde yer almış, kadınların istihdama katılım oranı yüzde 28.9’da kalmıştı. 2018 yılının Kasım ayında ise kadınların istihdama katılım oranı yüzde 29.1 oldu. , İşsizlik sigortasına başvuran kadın sayısı yarı yarıya arttı. AB üyesi ülke ortalamalarında kadın istihdam oranı yüzde 45.9, OECD üye ülkelerinde ise yüzde 44.4.
Yani bu rakamlara göre, Türkiye’de 20 milyondan fazla kadın çalışma hayatının dışında.

Kadınların istihdamı sorunu gittikçe büyüyor. Bu sorunun çözümü ancak bakım yükünün kadınların omuzları üzerinden alınması ile mümkündür. Yani ebeveyn hak ve sorumluluklarının erkeklerle eşit olarak düzenlenmesi, bakımevi ve kreşlerin parasız ve nitelikli bir biçimde açılıp yaygınlaştırılması ve herkes için erişilebilir hizmet sunması gerekli. Bu düzenleme eşitlikçi bir anlayışla yapılmadığı müddetçe “aile ile çalışma hayatının uyumlulaştırılması” demek her durumda kadın emeğinin sömürüsüne devam edilmesi anlamına gelecektir. Kadınlar ücretsiz ev mesaisinin yanı sıra bir de esnek çalışma ile çalışma hayatındaki ikincil konumları pekiştiriliyor.

Elbette tüm bu manzaradan kurtuluş mümkün. İşsizliği, krizin, eşitsiz çalışma koşullarının yarattığı tahribatı ancak işçilerin ve en çok da kadın işçilerin örgütlü mücadelesi ile yenmek mümkün.