Ben eski Birleşik Metal-İş üyesi bir işçiyim. Şu an çalışmadığım için sendika üyeliğim yok. Pandeminin ve ekonomik krizin yükünün biz işçilerin sırtına yüklendiği, anayasal ve temel hakların alenen gasbedildiği bugünlerde Birleşik Metal-İş Sendikasına üye olan işçiler işlerinden atıldı. Sendikaya üye olmak anayasal bir hakken işten atmaların olmasıyla ‘Anayasa kimin anayasası, hukuk kimin hukuku, bu düzen patronların düzeni mi’ sorularını daha çok soruyoruz... 

25 Kasım’ı geride bıraktığımız bugünlerde iktidarın kadın politikaları yüzünden her gün artan kadına şiddet olayları, pandemi koşullarında hem evde hem de iş yerlerinde çifte sömürü olarak kadınların yüklerini daha da artırmıştır. Bu dar alana sıkıştırılmış kadın işçiler baskılarla beraber daha çok yalnızlaşıyor.

ÖRGÜTLÜ MÜCADELEYE İHTİYACIMIZ VAR

Hem erkek hem de devlet şiddetine maruz bırakılan kadınlar bir de iş yerlerinde patron baskısıyla karşı karşıya kalıyorlar. Bunlar, özellikle biz kadınların neden örgütlü mücadeleye daha çok ihtiyacımız olduğunun kanıtıdır.

Yine 25 Kasım’da birçok örgütlü fabrikada kadına yönelik şiddete karşı mücadele için açıklamalar yapıldığına da şahit olduk. Bizler yaşam alanlarımızı, fabrika, okul, mahallemizi mücadele alanına çevirdikçe sesimiz daha gür ve güçlü çıkacaktır. Bu yüzden sendikalaştığı için işten atılan Gebze’deki işçilerin sorunu sadece onların sorunu değil, direnişi de sadece onların direnişi değildir. Denizli Ekmek ve Gül kadınları olarak haklı ve onurlu mücadelenizi selamlıyor ve dayanışma içerisinde olduğumuzu bildiriyoruz.