25 Kasım Kadına Yönelik Şiddete Karşı Mücadele Günü’nde ilk defa bir toplantıya katıldım. Kadın meselesine dair ne kadar konuşsak da bir sonuca nasıl ulaşılır fikrim yoktu. Kadınlar sorunlarını, benim de geçmişte bizzat şahit olduğum şiddeti, baskıyı anlatırken tekrar hissettim.

Pandemiyle birlikte ekonomik krizin derinleşmesini, evde ve iş yerinde kadınlara yönelik şiddetin arttığını, iş yerlerimizde yaşadığımız sıkıntıları, İstanbul Sözleşmesi’ni konuştuk. Zaten kadınların yaşadığı eşitsizliğin, ötekileştirmenin çoğumuz farkındayız.

Doğduğumuzdan itibaren toplumsal baskıları, adaletsizliği ve eşitsizliği ben derinden hissediyordum. Çünkü çevre baskısı nedeniyle bir kadının bazı toplumsal kuralları değiştirmesi zor gelebilir. Ama son zamanlarda binlerce kadın sokaklara çıkarak ya da sosyal medya aracılığıyla sesimizi duyurmaya ve birlik olmaya başladık. Şimdi biz kadınların tek meramı birlikteliğimizi büyütmek, bu birlikteliği bir örgütlülüğe çevirmenin gerekli olduğunu söyleyebilirim.

Kadınlar her alanda sömürüye maruz kalıyor. Biz kadınlar yaşamı, yaşanabilir kılmak için bulunduğumuz her yerde güçlü olduğumuzu göstermeliyiz. Canım kadınlar haydi geç kalmayalım…