Telefonumuz çalıyor... Mahallemizde sokak ortasında yalın ayak, eli yüzü kan içerisinde bir kadının, peşine düşen kocasından canını kurtarmak için kaçtığı haberini alıyoruz. Kadın kaçarken esnafa sığınıyor ama peşindeki erkek onca kalabalığın içinden bir kez daha yakalıyor onu. Sonrası hastane, karakol...

Daha bu olayı atlatamadan yine Pendik’te bir kadının eşinin arabasının arkasına bağlanarak metrelerce sürüklendiğini duyuyoruz. Bunu konuşurken, yazarken bile tüylerimiz diken diken oluyor. Kadına işkencenin dik alasını yaşıyoruz.

O ara 10 aylık bebeği olan Fatma bize ulaşıyor, “Bebeğim aç” diyor. Kocasının iş kazasında yaralandığını, bu yüzden uzun süredir çalışamadığını anlatıyor; “Ev kira, borç gırtlakta... İşyeri iş kazası geçiren eşime sahip çıkmadı. Böyle giderse çocuğu yuvaya vereceğim” diye yardım istiyor.

Bunlar, yerel seçimin hemen ardından yaşanan birkaç örnek sadece. Daha bilemediğimiz, duyamadığımız, göremediğimiz neler yaşanıyor kim bilir! İktidar koltuk sevdasıyla, rant hesaplarıyla, ayak oyunlarıyla kaybettiği seçimi geri almaya çalışırken, kadınlar can derdinde, çocuğunun karnını doyurma derdinde, alınterinin karşılığını alabilme peşinde... Pendik’te iktidarın belediye başkanları mazbata değişimi yaparken, 17 yıldır çözmeye yanaşmadıkları sorunlar daha da büyümüş olarak hayatımızın orta yerine oturuyor.

ŞİDDET, İŞSİZLİK BİR DE ÜSTÜNE HAK GASPLARI

Dernekte yaptığımız bir sohbette bir kadın işçi şöyle diyor. “Ben biliyordum bunlar kıdem tazminatına dokunacaklar, bunu bilerek sandığa gitmedim, tepkimi böyle ortaya koydum. Tek güvencem kıdem tazminatım” diyor. Eşi de kendi gibi işçi olan Fatoş “Bir şeyler yapalım” diye feryat ediyor. 8 aydır işsiz olan Gülenay “Bunalımdayım” diyor. “Ben çocuklarıma meyveyi taneyle alıyorum. Elmanın tadını unuttum, tek derdim çocuklar. Kriz bahane ediliyor yeniden iş bulamıyorum. İş bulduğum yerlerde krizi fırsata çeviriyorlar. ‘Günde 12 saat çalış ama mesai parası yok’ diyorlar. Hadi bunu da kabul edeyim ama ben çocukları 12 saat nereye bırakayım” diye ekliyor. Bunlar biz kadınların günlük çözüm aradığı büyük dertler. Binlercemiz, milyonlarcamız bunları ve benzer sorunları yaşıyor. Yoksulluğa, işsizliğe ve şiddete karşı direnmeye çalışıyor.

TALEPLERİMİZİ 1 MAYIS’TA HAYKIRALIM