14 yaşında, umutla bir şeyler öğrenmek için gittiği okulda öğretmeni tarafından tacize uğramış biriyim. Bunu yaşadığımda söylemeye korktum hatta korktuk, yalnız değildim. İki arkadaşım daha vardı. Bir öğretmenimiz anlayıp olaya müdahale etti. Arkamızda öğretmenlerimiz ve ailelerimiz mahkeme sürecine girdik.

Asıl acı veren durum tecavüz suçundan daha önce hapse girmiş birinin öğretmen olması ve yine aynı suçu işlemesiydi. Zor bir süreç olsa da cezasını aldı ama bitmedi, bu defa ailesinden tehditler geldi. Suçu geri çekmezsek bizi öldürmekle tehdit ettiler. Vazgeçmedik, tehditler bitti.

Aradan iki yıl geçti bu defa bu olaydan bağımsız başka bir kişiden tehditler almaya başladım. Onunla beraber olmazsam aileme zarar vereceğini söylüyordu. Bu defa aileme söyleyemedim, tekrar böyle bir olay başıma geldiği için kendimi suçlu hissediyordum. Bir kere onunla buluşunca peşimi bırakacağını söyledi. Çaresiz şekilde beni ve ailemi öldürmekle tehdit eden adamla buluştum ama bu defa yaşadığım olay taciz ile kalmayıp tecavüz boyutuna ulaştı. Peşimi bırakacağını düşündüm ama fotoğraf ve videolar ile daha fazla tehdit etmeye başladı. Bu olayı ben aileme söyleyemedim ama onlar anladı. Artık tek çaremin intihar etmek olduğunu düşünmüştüm ve kendimi öldürmeye kalktım.

Bu iki adam da hapiste ve ben şimdi üniversite öğrencisiyim, malum hastalıktan dolayı bir af çıkıyor ve ikisinin de serbest kalma olasılıkları var. Siz rahat uyuyabilirsiniz ama ben uyuyamıyorum, aynı ellerin bedenime değmesinden, aileme bana zarar vermesinden korkuyorum. Her öldürülen kadın gibi yaşamak istiyorum ve ölmekten korkuyorum o insanlar değişmez, onların ömür boyu orada tutulması gerekiyor. Siz bu korkuları yaşamadınız belki ama ben her an yaşıyorum. Akşamları tek başıma evime girerken karanlık bir sokakta yürürken sürekli ya çıkar bana zarar verirse korkusuyla yaşıyorum.

Bize bir zarar gelirse onlar kadar sessiz kalan buna izin verenler de suçlu olacak!

Sosyal medya hesaplarımı kapattım numaramı defalarca değiştirdim, evde yalnız kalamıyorum, hava karardığında tek başıma evime gidemiyorum, korkularla dolu bir yaşam bıraktınız bana umarım bir gün kadın cinayeti haberinde tanımazsınız beni…