Merhaba Ekmek ve Gül okurları. 1986 yılından beri Sultangazi ilçesi Esentepe Mahallesi’nde yaşıyorum. Mahallemiz gecekondulardan oluşan, taş ocağının dibinde bir mahalle. Düzgün bir yolu yoktu, Suyu, kanalizasyon yoktu. Köylerden göç edip buraya yerleşen mahalle sakinleri olarak “Başımızı sokacak bir evimiz olsun, hisseli tapumuz var, rahat rahat yaşıyoruz” deyip kendi çabalarımızla yol, su, telefon getirdik. Kanalizasyon sorununu çözmek için günlerce belediyenin, muhtarlığın yolunu aşındırdık.
Taş ocakları da mahalleliler için büyük bir sorun. Yıllardır dinamitler patlar, evlerimiz çatlar, taş ocaklarının sağlığımıza ve evlerimize verdiği zarar anlatılmaz. Tozdan cam, kapı açamaz, evimizin önünde oturamaz haldeyiz.

Kadın olmak her yerde olduğu gibi burada da çok zor. Çünkü her işe kadınlar koşuyor, her sorunla kadınlar boğuşuyor. Bir km ötede insanların evlerinde doğal gaz var biz de yıllardır kömür sobalı evlerde yaşıyoruz. Defalarca müracaat etmemize rağmen bir türlü getirtemedik doğal gaz. Kış olur kadınlar kömür, odun derdine düşer. Sırtında taşır. Hele çalışan kadınlar için kış daha zordur. Akşam eve gelip soba yakmak, evi ısıtıp çocuklar ısınsın diye çaba harcamak... Ne kadar zor olsa da “Evimiz” dedik, yaşamaya devam ettik. Her şekilde umudumuz vardı. Evlerimiz ileride apartman dairesi olacak, apartmanda yaşayacağız diye umutlarımız vardı. Ama ne yazık ki şimdi kentsel dönüşüm haberi geldi. Toplantılar yapmaya başladık. Kahvede ya da caminin çay ocağında toplanıyoruz. Herkese hitap ediyoruz. Kahveye toplantıya gittiğimde tek kadın bendim. Erkeklerden daha çok konuştum. Şimdi ise daha fazla kadınız. Kapı kapı gezip, gece gündüz çalışıp insanlara durumumuzu anlatıyoruz. Daha sonra birçok kadınla belediye önünde oturma eylemi yaptık, 3 kişi içeriye alındı, ama istediğimiz bir cevap olmadı. Ancak bizim mücadelemiz sonuna kadar sürecek. Kentsel dönüşüme karşı şimdi kadınlar en önde, mahallelerine de evlerine de kadınlar sahip çıkıyor.