Kadına yönelik şiddete dair pekçok şey yazıp çizebiliriz. Günümüzün çözüm bulunmayan, bulunamayan en büyük sorunlarından biri hâlâ. Kadınlar yüz yıllardan beri süren şiddet döngüsünün içinde ve bunları gün yüzüne çıkarmak, adaleti bulmak ne yazık ki güç. Özellikle aile içi şiddet açısından bunu söylemek daha yerinde olur. Bunun bir çok sebebi var; korku, baskı, toplum ne der düşüncesi gibi...

‘Kocandır döver, babandır kızar’ zihniyeti olduğu sürece kadına yönelik şiddet hiç bitmeyecek. Bu zihniyetin altında ezilen, buna sessiz kalan büyük bir kadın kesimi de var ne yazık ki. Ya geleceğinden korkar, ya elalemin ne demesinden; yokluktan, yoksulluktan susar... Biz bu kadınlarla bir araya gelmek zorundayız. Onları bilinçlendirmeli, kimliğini ortaya çıkarma ,belirginleştirme ve onu koruma amaçlı faaliyetler yürütmeliyiz.
OHAL sürecinde yapılacak faaliyetler ne kadar gerçekleşebilir bilinmez ama, 3-5 kadın da olsak bir araya gelebilmeliyiz. Şiddete dur demenin yolu örgütlü olmaktan, mücedele etmekten geçiyor; dayanışmaktan geçiyor. Şiddet evimizde, sokakta, iş yerlerimizde, okulda kısaca kadınların bulunduğu her alanda var. Ancak biz kadınlar, örgütlü mücadelemizle kazanacağız.