Merhaba, ben Dersim’de yaşayan iki çocuk annesi bir ev kadınıyım. Pandemi ile birlikte uzaktan eğitime geçildi. Ama çocuklarımız ne kadar eğitim alabiliyor, alamadıkları eğitimin telafisi nasıl yapılacak çok merak ediyorum. Çocuklarımızın dış ortamdan izole edilmesinin psikolojik boyutu da çok büyük. Halbuki istense uygun şartlar oluşturulabilir. Çocuklar en azından eğitimlerine devam edebilir. Çocuklarımız evde kaldıkları her an okuldan biraz daha uzaklaşıp soğuyorlar. Ev ortamında sürekli derslere adapte olamıyorlar. Ki yansıyan tablodan görüyoruz, binlerce çocuğun ne telefon ne tablet ne de bilgisayar erişimi var.

Oğlumun sınıfının mevcudu 18. Ama canlı dese katılan öğrenci sayısı beşi geçmiyor. Biz telefondan giriyoruz canlı derslere. İki çocuğumun dersleri bazen çakışıyor ve ben ikisi arasında tercih yapmak zorunda kalıyorum.
Çocuklarımız ev ortamında akşama kadar (varsa) tablet, telefon, bilgisayar, telefonla iç içeler. Pandemiden önce çocuklar sınırlı sürelerde bunları kullanabiliyorken şimdi zorunlu olarak derslerden dolayı sürekli buna maruz kalıyorlar. Çocuklar ve aileleri için bu da ayrı bir sıkıntı. Çevremde konuştuğum diğer anneler de aynı sıkıntılardan muzdaripler.

Bu gidişatın katlanarak her gün daha da içinden çıkılmaz bir hal aldığını vurgulayan annelerin çok endişeli olduğunu belirtmeden geçemeyeceğim. Sağlıkla kalın…