Normalde kadrolu çalışan işçiyiz, bize zam yaptılar. Hani zam gelmedi değil ama verdikleri zam olduğu gibi vergiye kesildiği için benim elime hiç geçmedi. Oğlum üniversiteyi kazandı, çocuğum okula kayıt oldu ama ben kara kara düşünüyorum. Bir türlü sevincimi yaşayamadım, bu çocuğun ihtiyaçlarını karşılayabilecek miyim? Bilgisayar lazımmış, hesap makinası... Bunları nasıl karşılarım? Önümüz kış, millet kışlık hazırlığı nasıl yapalım diye konuşuyor. Nerede! Ben şimdi şu an yiyeceğimizi zor alıyorum da kışlığı nasıl alayım da koyayım? Ben tek maaşla fatura mı ödeyeyim, gaz mı alayım? Mutfak masrafı dersen almış başını gitmiş. Bir de şimdi çocuğumun üniversite masrafları var. Sabah 6'da kalkıp yollara düşüyorum. Köle gibi çalışıyorum ama kendime bir çift ayakkabı dahi almıyorum. Evin geçimi, çocuğun masrafları derken kendime harcayarak para kalmıyor, daha ne diyeyim. Ben de eski ayakkabılarımı götürüp tamir ettirmek zorunda kaldım. Giyilecek durumda değil ama mecburum. Benim gibi çalışıp, didinip ayağına bir ayakkabı alamayan kadınlara bir sözüm var. Daha ne kadar böyle yaşamak zorundayız? Çalıştığım yerde onlarca kadınız, hepsi aynı durumda. Birlikte bağırırsak ancak sesimizi duyarlar.

Fotoğraf: Canva Pro yapay zeka görsel oluşturma aracı