Ben üniversiteye gittiğim günün, kendi ayaklarım üzerinde durmaya başlayacağım zamanların hayalini uzun süre boyunca kurdum.

Bu sene hayalini kurduğum bölümü kazandım. Sürekli para biriktirmek için bir iş arayışında olduğumdan dolayı e-Devlet üzerinden yapılan üniversite kayıtlarını kaçırdım. Yüz yüze kayıtlar için yalnızca bir günüm kaldığını öğrendiğimde İzmir’e gelmek zorunda kaldım.

EVİNDE KALDIĞIM AKRABAMDAN ŞİDDET GÖRDÜM

Burada yaşayan teyzem ile kalmaya başladım fakat teyzem giydiğim kapri şortu kısa buldu, saçlarımı kısa kestirmemin ve kulağımdaki deliklerin ailemize yakışmadığını söyleyerek bana hakaretler edip, fiziksel şiddet uyguladı. Sonrasında ise eşyalarımı balkondan dışarı atıp beni evinden kovdu. İzmir'de tanıdığım başka hiç kimse yoktu ve yapayalnız kalmıştım.

KYK yurtlarında, GSB ve Turizm Bakanlığı'nın bir projesi kapsamında, gençlerin en fazla beş gün konaklayacakları şekilde kalmalarına izin veriyorlardı. Yurtlara yerleşecek öğrencilere yurtları hazırlamaları gerektiği için 5 Eylül'de bütün misafirlerin çıkışını istediler. Kısacası kalacak hiçbir yerim yoktu. Ev arkadaşı arayan öğrencilere, ev sahiplerine ve emlakçılara ulaşmaya çalıştım. İzmir Barosu'ndaki bir avukata da bu konuyu açtım. Dava açma ve sığınma evi talebinde bulunma seçenekleri bana korkutucu ve bir o kadar da yorucu geldi. Çünkü benim bu dönemde odaklanmam gereken şey okulum ve para kazanmak olmak zorundaydı.

HAYATIMIZ ZORLAŞIYOR

Ülkemizde hiçbir temel ihtiyacımıza ulaşamamamız ve devletin bu konulardaki vurdum duymazlığının yanı sıra öğrencilerin çaresizliğinden faydalanmaya çalışan ev sahipleri ve emlakçılar yüzünden 1+1, 1+0 daire kiralarının bile 8 bin civarına varması sebebiyle barınma sorunumu çözemedim. Bunun üzerine tanıdığım, ulaşabildiğim herkese ulaşmaya çalıştım. Sosyal medyada yardım arayışına girdiğimde bile bazı çıkarcı insanlar yardım adı altında durumumdan faydalanmaya çalıştı. Benimle benzer hikayeler yaşayan pek çok genç arkadaşım bana yardımcı olmaya çalıştı ve sonunda bir tanesi beni evinde misafir etmeye başladı.

Biz öğrencilerin eğitim, barınma, beslenme gibi temel ihtiyaçlarımızın devlet tarafından karşılanmaması hayatımızı zorlaştırıyor.

SESİMİZİ YÜKSELTMEMİZ LAZIM

Bu olayı yaşamadan önce de bu sorunların bilincinde biriydim ama yaşadıktan sonra artık hiçbir genç bu gibi sorunlar yüzünden eğitim hayatında zorluklar çekmesin diye harekete geçmek zorunda hissettim. Bugün ben sesimi bu konuda duyurmazsam ileride çok daha fazla genç benimkinden çok daha büyük sorunlarla karşılaşmak zorunda kalacak.

Devlet eğer eğitim hakkımızı almamız konusunda bile destek vermeyecekse neden bu yapıya ihtiyaç var sorusu kafamı çok kurcalıyor. Bir öğrencinin maddi sıkıntılardan ötürü çalışma hayatı ile eğitim hayatını birlikte götürmeye çalışması günümüzde çok normalleştiriliyor. Fakat kimse eğitim hayatına odaklanması gerekirken çalışmak zorunda kalmamalı.

DÖRT KİŞİLİK ODAYA EK YATAK

Yurtta kaldığım kısa süre içerisinde küçücük yatakların iç içe olduğu 4 kişilik yurt odalarına beşinci yatağı eklediler ve oda adım dahi atılmayacak hale geldi.

KYK sonuçları açıklandı. Yurtta konaklama hakkı kazandığımı öğrendim, her ne kadar sevinsem de öyle bir odada nasıl kalacağım? Yurt şartları bu kadar zorken nasıl derslerime odaklanacağım?

Benzer sorunları yaşayan diğer öğrenciler benim kadar bile şanslı olamayabilirler, iş bulamayabilirler, onlara yurt çıkmayabilir, özel yurt fiyatlarından bahsedemiyorum bile...

Bizim hayatlarımız çevremizde bulabildiğimiz kişilerin iyiliklerine, inisiyatiflerine teslim edilmemeli.