Deprem bölgesinde bazı iller ve ilçelerde eğitim başladı ancak bu, mahalleden mahalleye bile değişiklik gösteriyor. Pandemi döneminde online eğitime devam eden öğrenciler depremin ardından da eğitime ulaşamadıkları için liseyi hiç okuyamadıklarını söylüyorlar. Çoğu ise geleceklerine dair hayallerinden bahsederken hep geçmiş zaman kullanıyor. Eda, 11. sınıf öğrencisi, üç yıldan beri okula gidemediği için eğitiminin yarım kaldığını anlatıyor: “11. sınıfım. 9. sınıftan başlamamam gerekiyor konulara. Korona ve ardından deprem, sel derken okullarımız kapandı. Bize konteyner bir derslik ayarlasalar eksiklerimizi kapatacağız ama kimse bizim eğitimimizle ilgilenmiyor.”

Eda liseye heyecanla başlamış ancak kovid-19 salgınıyla bu heyecanı uzun sürmemiş. Okula ancak 10. sınıfta gidebilmiş. Eda, “Sonra deprem oldu. Başka şehirlerde 11 ve 12. sınıflara derslikler kuruluyormuş fakat burada yok. Hatay’da hiçbir şeyle ilgilenmiyorlar, bize de bir derslik kursalar mesela. Arkadaşlarımızla konuşuyoruz, Antakya’da kuruluyormuş ama bize uzak olduğu için ulaşım sağlayamıyoruz” diye derslik açılmasını istediğini söylüyor. Okulunun kolonlarının hasarlı olduğunu belirtiyor. Depreme okulda yakalansalar enkaz altında kalabileceğini dile getiren Eda, “Okulumuz açılsa ben o okula tekrar nasıl gireceğim. Üniversite sınavında bunu düşüneceğiz belki de sadece” diyor.

‘DERSLİK İSTİYORUM, EĞİTİM MASRAFLARIMIN KARŞILANMASINI İSTİYORUM’

Üniversitede hangi bölüme girmek istediğine dair “Ben ilkokul öğretmeni ya da İngilizce öğretmeni olmak istiyordum. Hayallerimiz vardı, buradaki üniversitede okumak istiyordum. Bir erkeğe muhtaç olmak istemiyordum, elimde bir mesleğim, bir geleceğim olsun istiyordum. Üniversiteleri, bölümleri araştırıyordum. Ama artık can kaygısına düştük” diyor ve öfkesini şu sözlerle dile getiriyor: “Biz sustukça da kimse bizim derdimizle ilgilenmiyor. Sıkıntılarımızı bildirmedikçe kimse bize neyiniz eksik demiyor. Şimdi yardımları kestiler mesela. Erdoğan yüzünden çektiklerimize bak. Memleketin durumuyla ilgilenmiyor kimse” diye öfkesini dile getiriyor. “Beni sınava hazırlayacak bir derslik istiyorum, eğitim masrafımın karşılanmasını istiyorum. Sınava hazırlanamayacağım o belli, bir evim yok çünkü. Babam yurt dışında, ağabeyim tamircide çalışıyordu. Sekiz kardeşiz, o para bize nasıl yetecek? 6 kişi okuyor zaten” diyerek derslik talebini vurguluyor.

‘KÖTÜNÜN İYİSİNE ŞÜKREDİYORUZ’

Kitap okumayı da çok sevdiğini belirten Eda, gün içerisinde vaktini telefondan kitap okuyarak geçirdiğini dile getiriyor. Eda, kuzenini, sınıf arkadaşlarını kaybetmiş depremde: “Aileleri perişan oldu. Tüm akrabalarım başka şehirlere gitti, görüşemiyoruz. Depremden önce karne gününde teyzemlerle oturduk sohbet ettik, o gün aklıma gelince çok mutlu oluyordum. Ama şimdi birbirimizi göremiyoruz bile. Keşke deprem olmasaydı da pandemi devam etseydi diyorum. O da çok kötüydü ama deprem hepsini geçti. Evimiz vardı, soğukta kalmıyorduk. Şu an hiçbir şey rahatlatmıyor bizi. Kötünün iyisine şükreder olduk. Şükrettiğimiz şeyler bile çok garip aslında” diyor.

Fotoğraf: Ekmek ve Gül