Son dönemde giderek artan çocuk istismarına yönelik tartışmaları Dikmenli kadınlarla konuştuk. Çocukların evde, okulda, Kuran kursunda, sokakta, parkta hemen her gün taciz ve tecavüze uğramaması, istismarın önlenmesine dair görüş ve önerilerini sorduk.

Köy derneklerinde pazar buluşması gerçekleştiren kadın ve erkek emekçilerle sohbet ettik. TBMM’ye yönelik imza kampanyamızdan söz ettiğimizde istisnasız kadın erkek herkes imza verdi. Kadınların çocuk istismarı konusunda çok duyarlı olduğu belirtmek gerekir. Konuştuğumuz kadınlardan “Ben de sitemde komşularından imza toplarım” diye sahiplenenler, “Dernekte bir kadın toplantısı yapalım” diyen erkek emekçiler de oldu.

Görüşünü sorduğumuz kadınların mutlaka söyleyecek bir sözü, kuracağı bir cümlesi vardı. Konuştuğumuz herkes, çocuklara ve kadınlara yönelik istismar ve şiddetin artmasında, daha çok din adamlarının ve Diyanetin fetvalarını görüyor. Okullarda yaşanan taciz ve tecavüz vakaları karşısında büyük öfke, korku ve endişe içinde olduklarını belirtiyorlar. “Hoca, 6 ya da 9 yaşında çocukla evlenilebilir derse, cemaat ne yapmaz!” diye öfkeleniyor biri. Diğeri, “Mahkeme ‘12 yaşındaki kız çocuğuna rızası var’ kararı vermiş, bunların olmaması lazım”. Bir başkası, “Kız çocuklarının başının açık olmasından rahatsız olan İl Milli Eğitim Müdüründen, dar pantolon giymesinden tahrik olan öğretmenden” söz ediyor ve bu karanlık zihniyetin değişmesi gerektiğine işaret ediyorlar.

Çözüm konusunda eğitim ve cezaların artırılması ilk dile gelen. Herkes, Hükümetin çözüm olarak sunduğu idam ve hadımın, çözüm olmayacağında hemfikir. Fakat hadımın uygulanmasını bir ceza olarak savunanların yanında, bu tür cezalandırmaların insan haklarına aykırı ve şeriat uygulaması olduğu için karşı çıkanlar da var.
Çocuklara yönelik istismarın önlenmesi için herkesin birlik olması gerektiğini söyleyen bir kadın, “Çocuğum yok ama geceleri başımı yastığa rahat koymak istiyorum, bana gelmez demesin hiç kimse, herkes sahiplensin” çağrısını iletiyor. Elçiye zeval olmaz.