8 Mart yaklaşırken çoğunluğu işçi olan kadınlarla akşam buluşması için bir araya geldik. Bu buluşmaya işyerlerinden çıkıp gelen kadınlar çok yorgun olmalarına karşın birlikte olmanın, sorunları konuşmanın kendilerini rahatlattığını söyledi. Dışarıda sinemaya gitmeye fırsat bulamayan kadınlarla patlamış mısır eşliğinde film ilzerken, film sonrası çayın sıcaklığında bir sohbete başladık.

Seralara özel yararlı böcekler yetiştirmek için kurulmuş bir fabrikada çalışan 60 kadından biri olan 51 yaşındaki Fatoş, 10 yıldır bu fabrikada çalıştığını anlatırken, işçilerin fabrikaya girmeden önce arı sokmasına karşı bir sağlık engeli, alerjisi olup olmadığına bakıldığını, ona göre işe alındıklarını söylüyor. Daha sonradan gelişen alerjik durumlar olduğunu da ifade eden Fatoş, “Bu nedenle işten atılanlar oldu” diyor. Çalışma koşullarından da bahseden Fatoş, “Eskiden yemek verilmiyordu, evden getiriyorduk. Yemek hakları için imza topladık ve bu konuda mücadele verdik. Kazanımla sonuçlandı ve özgüvenimiz arttı” diye konuşuyor.

‘YAŞI İLERLEMİŞ İŞÇİLERİ YILDIRMAYA ÇALIŞIYORLAR Kİ İSTİFA EDELİM’

Antalya’daki iki ayrı özel hastanede temizlik işçisi olan Özlem ve Nezahat’in anlattıkları ise yaşadıkları sorunların birebir aynı olduğunu gösterdi. İkisi de 14-15 saat çalışırken, Özlem bir gün çalışıp diğer günler izin yapıyor ancak Nezahat’in haftada sadece bir gün izni var. 51 yaşındaki Nezahat yaşı sebebiyle işyerinde mobbinge maruz kaldığını anlatıyor. Az insanla çok iş yapıldığını söyleyen Nezahat, “Yaşı ileri işçileri yıldırarak istifa etmeye zorluyorlar” diyor.

‘TEK UMUDUM OĞLUMUN İŞ BULMASI’

18 senedir haftada dört gün bir eve gittiğini anlatan Ev İşçisi Necla ise sigortasının olmadığını söylüyor. Yaşı ellisine geldiği için de bundan sonrada sigortalı olmanın bir yararı olmadığını düşünen Necla, “600 lira yetim aylığı alıyorum, kendim de aylık 1500 lira kazanıyorum. Bütün umudum oğlumun üniversiteyi bitirerek iş bulması” diyor.

‘ETNİK AYRIMCILIK YAPILIYOR’

Özel bir okulda temizlik işlerinde çalışan Nezaket otuzlu yaşlarda genç bir kadın. Asgari ücret alan Nezaket, yaklaşık 16 kadının değişik katlarda çalıştığını dile getiriyor. Nezaket’i Alevi bir aileden geliyor. İşyerinde onu en çok zorlayan şey ise çalışanların kendi aralarında etnik ayrım yapmaları. Bu nedenle diğer çalışanlara daha mesafeli olaya zorlandığını söyleyen Nezaket, “Oysa hepimiz aynı işleri yapıyoruz. Sorunlarımız aynı, neden ayrım yapılıyor anlamıyorum” diye konuşuyor.
Bir taraftan çaylar yudumlanırken bir taraftan da çalışma ve yaşam koşullarını konuştuğumuz kadınlar tek çözümün de iş yerlerinde ve hayatlarında örgütlü ve dayanışma için de olmak olduğunu anlatıyor. 8 Mart Dünya emekçi Kadınlar Günü’nden de konuşarak 8 Mart günü yapılacak eyleme hep birlikte katılma sözü vererek buluşmamızı sonlandırıyoruz.