Kreşte, gıda fabrikasında çalışan, ev işçisi olan kadınlar, işe gidiş gelişlerde kullandıkları servis araçlarındaki arkadaşlarıyla bir WhatsApp grubu kurmuş, bu grupta bulunan kadın işçiler ayda bir kez dışarıda akşam yemeğinde bir araya gelme kararı almışlardı.

Grupta birbirleriyle şakalaşan, sevgi sembolleri gönderen kadınların, salgının ortaya çıkmasıyla paylaşımları da değişti. Sevgi sembollerinin yerini işsiz kalmanın getirdiği kaygı ve çözüm arayışı aldı. Fatma işine ilk son verilen oldu. Evlere temizliğe giden Fatma, “Kızlar biz nasıl edeceğiz, işler bitti” diye durumunu anlattı. Bunun üzerine grupta işten atılma haberleri ve yorumlar arka arkaya gelmeye başladı:

—Herkes aynı durumda,

—İnsanlar evde, işsiz, parasız nasıl olacak?

—İki haftada açlıktan ölmeyiz.

—İki hafta değil, iki ay diyorlar,

—Tamam, evde durayım, vatandaşlık görevimi yapayım da insanlar işten çıkarıldı, banka ödemelerini, kredi kartlarını ne yapacağız?

—Krediler ertelensin, insanlar işten çıkarılmasın, ücretli izin verilsin.

— Bebelerin bir ay sonra açlıktan kafalarına bir şey girmeyecek. Çünkü beslenemeyecekler. Allah hakkımızda hayırlısını versin. Sen gidiyor musun işe?

—Evet, benim patron doktor, evden alıyor, eve bırakıyor. Toplu taşıma kullanmıyorum. Dolmuş, otobüs kullananlar var. Onlar nasıl korunacak?

—Böyle giderse herkes ekonomik zorluk çekecek. Benim çalıştığım kreş kapandı. Ücretsiz izne çıkardılar. Hepimizin borçları var.

—İşsizlik maaşı al.

—Ücretsiz izin olduğu için işsizlik maaşı da alamıyorum. Evde tek çalışan benim.

İŞÇİ ARAYAN VARSA NUMARAMI VERİN…

—Günaydın. İşyeri bana da “Gelme bir müddet, şu ortalık düzelene kadar” dedi. Sonrası ne olacak bilmiyorum. Durum çok vahim. Sigorta, işsizlik maaşı da yok, biz günlükçüyüz!

—Günaydın herkese. Bana da yazdılar. “Bir müddet görüşemeyeceğiz, ücretini ödeyemeyeceğiz” diye. ‘Sen başının çaresine bak’ dedi çalıştığım doktor.

—Asgari ücretle çalışan insanların akıbeti ne olacak? Sosyal yardım alanlara para dağıtacaklarmış. Biz alamıyoruz, yok bize.

—Ekonomik zorluk koronadan önce geliyor ne yazık ki.

—Bütçe yok tabii. Şirketleri sevindirdiler. Halk ne yapacak? Emeğiyle çalışan, hazır yemeyen ne yapacak? Hazine Bakanı, ‘Gündemimizde yok’ diyor.

—Sorunumuz bu; işsizlik, parasızlık. Herkes emekli değil, memur değil. İşçiler ne yapsın? İnsanların çocukları var. Bu gidişle temel ihtiyaçlarımızı bile alamayacağız.

—Kirada oturan var, faturalar var, çocuklar var, yaşlılar var, kredi borçları var. Biz çalışmayı korona pahasına göze alıyoruz. İşsiz kalınca ne yapacağız? Çoğumuz sigortasız çalışıyoruz. İşsizlik parası bile alamıyoruz. Geliri olmayan aileler aylığa bağlanmalı.

—Arkadaşlar ben iş arıyorum, soran olursa numaramı verin…

—Benim de…