Kıdem tazminatının fona devredilmesinin gündeme gelmesiyle birlikte, işçilerin tepkisini, DİSK ve Türk-İş’in yasaya karşı açıklamaları izledi. En son işveren sendikaları da tazminatın fona devredilmesini istemediklerini açıkladı. İşyerlerinde yasanın Meclisten çıkmasına karşı mücadele yöntemlerini tartışan kadın ve erkek işçilerin, eş ve çocukları da gelişmeleri takip ettiler.
Eşi Arçelik işçisi olan Burcu’ya Evrensel gazetesinin 27 Mayıs 2017 tarihinde çıkardığı kıdem tazminatı ekini uzattığımızda, heyecanla “Her gün televizyondan, Facebook’tan haberleri takip ediyorum, eşim eve gelince ona kıdemle ilgili gelişmeler hakkında bilgi veriyorum” dedi. Burcu, kıdem tazminatının tüm aileyi ilgilendiren bir konu olduğunu düşünüyor: “Eşim sekiz yıldır Arçelik’te çalışıyor. Bir çocuğumuz var. Evin ihtiyaçları hiç bitmiyor. Bir kenara para koyup biriktiremiyoruz. Çocuğumuzun iyi okullarda okumasını istiyoruz. Tazminat bizim çocuğumuzun eğitimi için, geleceği için lazım. Biz okuyamadık, o okusun, iyi bir işi olsun istiyoruz. Bir ara sıkışmıştık, annemlerden altın borç aldık. Artık kıdem tazminatını alınca borçlarımızı da kapatırız.”

KADINLAR DAHA İLGİLİ

Semt pazarında kıdem tazminatı eki dağıtırken de, ev kadınlarının kıdem tazminatı konusuna erkeklerden daha ilgili olduklarını gördük. Eki alan kadınların çoğu, akşam eşleriyle birlikte okuyacaklarını ifade etti.
Daha sonra görüştüğümüz tekstil işçisi Fatma da konuyu ailecek yakından takip ettiklerini belirtti. Eşi tekstilden emekli, kızı ise yüksek okulda okuyor. Eşinin emeklilik parası ile araba aldıklarını söyleyen Fatma; “Emekliliğime iki yıl kaldı. Arabayı satıp, benim tazminatın üstüne biraz da kredi çekip ev almayı düşünüyoruz. Ev olmazsa kirada emekli maaşıyla nasıl geçineceğiz? Esas yaşlılıkta para lazım, hastalığı var, bakımı var” dedi.

HAKKIMDIR, GASBETTİRMEM!

Emekliliğine 14 ay kalan Sultan, yıllarca özel sektörde aşçı olarak çalışmış. Bugüne kadar yedi farklı işyerinde çalıştığını belirten Sultan, sözlerini şöyle sürdürdü: “Çalıştığım yerden hiç tazminatımı alamadım. İlkokul mezunuyum. Hakkımı aramayı bilmiyordum. Hem çalıştım hem üç çocuk büyüttüm. Şimdi şimdi haklarımı öğrendim. Emekli olunca on bin liranın üzerinde tazminat alacağım. Küçük yerlerde işveren çoğu işten attığında bile tazminat vermiyor, bir kılıf buluyor. Şimdi işverenler de istemiyor kıdemin fona devrini. İşveren fona ödeyecek, fon bize vermeyecek. Benim anladığım bu. Takip ediyoruz, kıdem hakkım, gasbettirmem.”

PATRONLARIN HÜKÜMETİ

Hediye yıllarca mağazalarda tezgahtarlık yapmış. Son yıllarda satışların sürekli düştüğünü belirtiyor. “İşler düşünce ilk işten çıkarılan kadın işçiler. O nedenle çok iş değiştirdim. Çoğu zaman tazminatımı alamadım ya da işverenle anlaşarak yasal hakkımın altındakine razı oldum, mahkeme yıllarca sürüyor” diyen Hediye, bu hükümetin “patronların hükümeti” olduğunu düşünüyor: “Biz tazminatımızı gasbettirmeyeceğiz derken, hükümet ciddiye almadı. İşverenler de istemiyor. Hükümet işçinin değil, patronların hükümeti, bu yasa çıkmaz. Hükümet onlar ne derse yapar.”

TAŞERON İŞÇİSİNİN DERDİ BÜYÜK

Sincan’daki Dr. Nafiz Körez Hastanesinde sağlık emekçisi olarak taşeron çalışan Ayşe, “Bizim tek derdimiz kadrolu olabilmek. Kadroya geçince hem maaşımız hem tazminat hakkımız olur” dedi. Ayşe, çalıştığı taşeron firmanın adının her yıl değiştiğini belirterek, şöyle devam etti: “Her yıl giriş çıkış yapıyorlar, tazminat hakkımız zaten gasbedilmiş durumda, yani hayal. Sendikalı değilim. Sağlık sektörü hep taşeron çalıştırıyor. Eşimden yeni ayrıldım. Tek başıma ayakta durmaya çalışıyorum. İşimi kaybetmeyi göze alamıyorum. Biz kadınlar hem evin, hem işin köleleriyiz.”