Ben 48 yaşındayım. 1995’den beri özel sektörde çalıştım. Primim ve günüm dolduğu için işyerinden ayrıldım. Emeklilikte yaşa takılanlardanım. Hayatın acımasızlığı ve zorluğu nedeniyle tekrardan işe girdim. Güzellik salonunda işe başladım, asgari ücretli olarak çalışıyorum. Yemek için günlük 50 lira limit veriyorlar. Fakat 40 lirasını harcamak zorundayım. 10 lirasını kasada biriktirip çayı, şekeri, temizlik malzemelerini o parayla alacakmışız, onun dışında para vermiyorlar. 40 lira ile de beş kişilik yemek yapıyorum. Bu pahalılıkta nasıl yetiştireceksem 40 lirayla. Bir de arttıramadığım zaman, ‘Sen hiç para arttıramıyorsun’ diye söyleniyorlar. Markette bir kuru soğan olmuş 13.90 TL, patates olmuş 12.90 TL, dereotu, maydanoz düşünün… Daha yemek için temel ihtiyaçları saymadım bile. İşyerinde bu şekilde davrandıkları için düzen olmuyor, çocuğum yaşındaki insanlardan emir almak o kadar kötü ki anlatamam. Çok ağırıma gidiyor.

Çalıştığım güzellik salonundaki müdüre karşı gelindiği zaman da ‘Filanca ellerini sildi mi?’, ‘Çekmecelerin tozlarını aldı mı?’, ‘Kapının tozunu aldı mı?’ diye sürekli iş yüklüyorlar. Sabah 8.30 akşam 19.00 arası çalışma saatim, fakat 18.59'da çıkmaya çalıştığın zaman hemen hesap soruyorlar. Benden önceki çalışan kadın 18.59'da işten çıktı diye kadının işine son vermişler. Fakat sen erken işe gittiğin zaman laf olmuyor. Yaş ilerledikçe çalışmak o kadar zor ki dört gözle EYT'nin çıkmasını bekliyorum çünkü sabit bir maaşım olması ve kimseye hesap vermeden hayatıma güzellik katmak istiyorum.

Fotoğraf: Evrensel (Arşiv)