1947 yılında kurulan Metro-Tytöt grubunun ilk üyeleri kardeşler Anna-Liisa ve Hertta, kuzenleri Annikki idi. Annikki'nin yerini kısa süre sonra Karelya yarımadasındaki Muola'dan gelen Tamara Hramova aldı. Başlangıçta halk şarkıları seslendiren Metro-Tytöt'ün kariyeri, piyanist ve orkestra şefi Harry Bergström'ün 1948'de Helsinki'deki Messuhall'da verdikleri bir konserde onları dinlemesinin ardından yükselişe geçti.

Metro-Tytöt'ün repertuarı, eski tarımsal yaşam biçiminin yavaş yavaş ortadan kalkmasına üzülen baladlara ve geleneksel Fin şarkılarına ("Hiljainen kylätie" ve "Muistojen maa" gibi) dayanmasına rağmen, satış listelerinin zirvesine ulaşan tek albümleri 1955 tarihli "Surujen guitar" (orjinali Johnny Guitar) oldu. Toplam iki yüz şarkı kaydettiler. Metro-Tytöt 1959 yılında sahne almayı bıraktı. Son kayıtları 1960 yılında "Pyynikki Waltz" oldu. Grup üyelerinden hiçbiri daha sonra sahneye geri dönmedi.

Şarkının sözleri kabaca şunu anlatıyor:

"Kız bütün gün çalışıp akşamı bekler, beklerken sevgilisini düşünüp dertlerini unutur... Yanına neşeyle koştuğunda sevgisini hissettiğini düşünür, çarkların sesini dinlerken o baş döndürücü anı hatırlar…"

Ekmek ve Gül için hazırlayan: Didem Gençtürk