6 Şubat sabahı bir kez daha acıya uyandık. Deprem ülkesinde yaşıyor olsak da alınmayan önlemler çarpık kentleşme, rant, insan hayatının önemsenmemesi öfkemizi çoğaltıyor her afette. Acımız büyük ve her geçen saat daha da büyüyor. Dokuz saat arayla iki büyük deprem yaşayan illerimizde kurtarma çalışmaları halkın kendi çabasıyla sürüyor. Deprem bölgesinde yaşanan çaresizliklerin haberini aldıkça yerimizde duramıyoruz. Dernek sayfalarımızdan yaptığımız dayanışma çağrısı kısa bir zamanda kadınların, gençlerin gösterdikleri yardımlaşma ile sürüyor. Kucaklar dolusu getirilen ihtiyaçları bir araya gelen kadınlarla kolileyip afet bölgesine ulaştırmak üzere hazırlıyoruz. Molalarda içilen çaylar boğazımızdan geçmezken, aklımız soğukta kalan kız kardeşlerimizde.

Derneğimizdeki hareketliliği gören insanlar ne yapabileceğini sormak için geliyor. İş çıkışı, bütçesinin elverdiği ürünü getirip destek veren kadınlar biraz mahcup giriyorlar içeri. Engelli bir kardeşimiz “Anne bunları da götür” diyerek montlarını ulaştırıyor

Depremzedelere. Çeyizinden yorgan, yastık ve battaniye getiren kadın saatlerce paketleme işinde yardım ediyor. Dernek telefonumuz sürekli çalıyor. Yardım etmek isteyen, acil ihtiyaç nedir diye soran kadınlar dayanışmalarını desteklerini sunuyorlar.

Evet acımız çok büyük. Öfkemiz yönetenlere karşı sel gibi büyüyor ama birlik olmayı, yaralarımızı birlikte sarmayı da biliyoruz bu günlerde….