Gebze’de ağırlıklı olarak Petrol-iş’e üye işçilerin katılımıyla Türk-iş’in bir saatlik iş bırakma eylemi gerçekleştirildi. İşçilerin homurdanışıyla Türk-iş Konfederasyonu ücretlerin düşüklüğü ve vergide adaletsizliğin ön plana çıkartıldığı bu eylem kararını almak zorunda kaldı. Bu kararı alırken Ergün Atalay Çerkezköy ve Zonguldak’ta basın açıklamaları gerçekleştirdi. İçerik açısından tartışılan ve işçilerin çoğunluğunun dahil edilmediği basın açıklamaları ve üyelere bilgi verilmemesi yapılan eylemlerden bir haber işçileri de yarattı.

Talepler bizlerin talebi ama eylemler ve açıklamalara dair işçilerin haberi yok. Bunun bilgisini veren temsilci, şube yöneticileri de yok. Haberin gücü ve kuvveti aşkına imdadımıza sosyal medya yetişti de örgütlü olduğumuz iş kolu açısından arkadaşlarımızla tartışarak birbirimizden öğrenmeye çalıştık.

BU EYLEMİN SEBEBİ BİZİZ

Kimimiz bu eylemin temmuz zammı talebinin gerçekleşmemesi ile birlikte bir homurdanış, kimimiz vergi kesintileriyle ücretlerimizin asgari ücretin altına düşmesi üzerine çıkarttığımız sesin bir karşılığı olduğunu biliyoruz.

Bir saatlik de olsa iş durdurmamız, sermayeye karşı sesimizi duyurduğumuz; patronlar için değil, kendimiz için yan yana geldiğimiz ve taleplerinizi haykırdığımız bir eylemdi. Ancak şunu da biliyoruz ki konfederasyona bağlı Türk Metal’in örgütlü olduğu iş yerlerinin çoğunda bırakın basın açıklaması okunmasını, işçilere yanlış bilgiler verilerek açıklama hakları da ellerinden alındı.

Bu durum yalnızca Türk Metal’de örgütlü işçi arkadaşlarımızın bir sorunu gibi görülebilir ancak bu sorun bizim her şeye homurdıp örgütlülüğü sağlayamamamızın bir göstergesi. Kendi yapacağımız bir eylemin kararının kesinliğinden dahi emin değilken diğer fabrikaları zorlayabilecek gücü kendimizde görmüyoruz.

GÜVENCELİ İŞ İÇİN DE MÜCADELE GEREK

Ücretlere zam ve vergide adalet talepleri hem ekonomik hem politik birer talep olarak karşımızda duruyor. Şimdi bizim kendi taleplerimizin arkasında mücadeleyi nasıl büyüteceğimizi tartışmaya ihtiyacımız var. Bugün bu açıklamaları yaptıktan sonra işimiz bitmiyor. Bundan sonra ne yapacağız? Başta kendi fabrikalarımız olmak üzere, bu işi hep birlikte nasıl büyüteceğiz sorusuna cevap bularak yol alacağız.

Eylemlere katılan diğer işçi arkadaşlarımız da bu sorulara bizimle birlikte yanıt arıyor. Emine bu zamana kadar ilk defa üretimin durdurulmasına tanık olmuş. Vergilerin kaldırılması için mücadele etmek gerektiğini düşünüyor. Yalnızca vergi değil aynı zamanda insanca yaşanacak ücretlerle birlikte insanca çalışma koşullarının da güvence altına alınmasını sağlamamız gerektiğini düşünüyor. Emine “Soluduğumuz hava, tuvaletler, yemekhaneler, ulaşım sendikalı iş yerlerinde çalışsak dahi hâlâ güvence altına alınmış değil” diye anlatırken taleplerimizi ifade ederken işçiler arasındaki birliğin sağlanmasının ve mücadelenin önemine dikkat çekiyor:

“Sonra başka iş yerleri ve fabrikalar üzerinden ilerleyebiliriz. Özneyi çözmeden ilerlemek mümkün değil. Bu eylemin çok motivasyonu oldu bizim için. Hem patronlara hem hükümete karşı işçiler, isteyince üretimi durdurabildiğini ve kendi talepleri için mücadele edebildiğini gördü. Bu bizim için heyecan verici.”

Ayşe ise Türk-iş’in hükümetin yapmış olduğu hak gasplarına karşılık bir adım attığını söylüyor. “Her geçen gün yoksulluk ve kötü koşullar artarken kendi fabrikalarımızdan ses yükseltmek her birimiz açısından öz güvene sebep oldu. Örgütlü olursak yapamayacağımız hiçbir şeyin olmadığını gördük. Bundan sonrası için de fabrikalarımızdan aldığımız gücü diğer fabrikalara taşımaya çalışarak daha çok sesimiz çıkacak” diyor.

Fotoğraf: Evrensel