Market sektöründe çalışmak kadar berbat bir iş yoktur. Ekspres şeklinde küçük küçük mağazalar olarak başlayıp daha sonrasında büyüyorlar. Oldukça yoğun bir tempoda çalışıyoruz. Esnek çalışma saatleri adı altında emeğimizi sömürüyorlar. Şirket fazla mesailerimizi vermiyor. Fazladan çalıştığımız saatleri güya hafta içinde ya da haftada iki gün izin kullanarak geçirin diyorlar. Buna karşılık bir şey yapılmıyor. Resmi tatillerde yüzde elli mesai deniliyor ama maaş aldığımızda fiyasko ile karşılaşıyoruz. Rapor alıp işe gelmediğin zaman o haftalık iznini kullanamıyorsun. “Neden böyle?”diye sorduğunda “İşine gelirse”diyorlar. Fazla çalışıyoruz envanterde kaldığımızda da çizelgeye yansıtılmıyor.
Mağaza içerisinde ‘Hanımefendi’ diye hitap edilse de bazı kendini bilmez müdürlerin argo konuşmaları bazen kadın olduğumuzu unutturuyor. Elemanların kullandığı tuvaletler yan yana ve daracık. Bir saat molamız var, ama dinlenemiyoruz. Yemek yerken bir gözün sürekli kamerada olduğu için nasıl yediğini unutuyorsun. Müşteri kasada dolunca yemeğini bırakıp kasaya gitmen lazım. Kâr ve ciro ile çalışan her yerde bu sıkıntı var. Yemek ve yol ücreti dahil maaşım 1700 TL’yi buluyor ya bulmuyor.
Gece işten çıktığımızda o karanlıkta bir kadın olarak çok korkuyorum. Oturduğumuz yerlerde –evimizin dibinde örneğin- mağazaları var, ama bizi 20 dakika uzaklıktaki yerlere veriyorlar. Neden olarak da yol parası verdiklerini söylüyorlar. Benim gibi birkaç kişi daha var. İşe girdiğimden beri yer değişikliği istiyorum ama hiçbir gelişme yok. Kendileri istediği zaman yer değişikliği yapıyorlar.