Dilovası’nda bir plastik fabrikasında çalışıyorum. İş yerine ilk girdiğimde deneme süresi sonunda “asgari ücretin 100 TL üzerinde çalışacaksınız” dendi. Sevindim kendi kendime. Deneme süresi bitti, tam 100 lira fazla alacağız diye düşünürken yıl sonu yaklaştı. Hepimizin her gün konuştuğu asgarî ücret zammı açıklandı.

İşyerindeyiz, sevinerek soyunma odasına giren arkadaşımızla aramızda şöyle bir sohbet geçti;

-Asgari ücrete 400 lira zam geldi.

-Enflasyon oranını bile karşılamıyor marketten görmüyor musun?

Bir uğultu oldu, “doğru söylüyorsun” diyenler oldu. Zil çaldı girdik içeri makinelerin başına geçtik. Molada konuşmaya devam ettik. Sevinen arkadaşlara dedim ki;

-Bu 400 TL ile ne yapacaksın?

-Ne yapacağım borcumu ödemeye devam edeceğim.

-Çocuğa mont alacağım.

Cevapların çoğu böyle...

İçimizden biri dedi ki;

-Maaşımız 2120 olacak o zaman.

-Belli olmaz, onu kesebilirler.

Kimisi “yok yapmazlar” dedi; kimisi “he valla ya öyle yaparlarsa mama parası bez parası 100 lira çok önemli bizim için” dedi.

Sohbetin devamında “hiç birimiz kendimiz için bir şey yapamayacağız” dedim; zil çaldı içeri girdik.

Yemek saati konuşmalar devam etti. İlerleyen günlerde çoğu arkadaştan “aman işimize sahip çıkalım bu ücret zammı işyerini zorlar, kimseyi işten atmasalar bari” tedirginliği oldu.

Birkaç gün sonra maaşlar yattı servise bindim ilk duyduğum cümle:

- 100 lirayı kesmişler.

“Doğru” dedim “benim de eksik.” Servise her binen 100 lira kervanına katıldı.

En son binenlerden biri dedi ki:

-Ben yukarı çıkıp konuşacağım.

-Beraber çıkalım tek gitme.

Fabrikanın farklı bölümlerinde çalışan kadınlarla hep beraber yukarı çıktık. Ofistekiler niye hep birlikte geldiğimizi sordu, “hepimizin derdi aynı” dedik. Sorduk “100 TL ye ne oldu?” diye; “patron kesti” dediler. Sonra bir de demesinler mi “asgari ücret zamlandı iyi oldu ya daha ne istiyorsunuz”.

Herkes öfkelendi tabii “her şeye zam geldi yetmiyor bile” diyerek. Gördük ki krizi birlik olmadıkça, beraber karşı koymadıkça bize yıkacaklar. Vardiyayı teslim ettiğimizde herkeste beraber karşı çıkmanın verdiği gurur vardı öbür vardiyadaki arkadaşlara da yukarı çıkmalarını söyledik. Bakalım devamında bizi neler bekliyor ama bu yaşadığımız olaydan bile anladık ki karşı çıkmadıkça daha kötü günler bizi bekliyor...