Merhaba. Yaklaşık 3 yıldır Gratis deposunda çalışıyorum. Pandemiyle birlikte Gratis mağazalarının bir kısmını kapattı ama neticede internet alışverişi devam ettiği için bu süreçte biz depo işçilerinin iş yükü de arttı. Hiçbir yerde açıklamasalar da biliyoruz ki şirketin kârı da arttı.

Peki Türkiye’nin her ilinde mağazası olan bu kozmetik firmasının işçilerinin çalışma koşulları nasıl? Her gün binlerce maskeyi dezenfektanı paketleyen biz Gratis işçileri; bize verdikleri tek bir maskeyle bütün bir gün çalışıyoruz. Koskoca depoda havalandırma sisteminin olmamasını bütçenin yetersizliğiyle açıklıyor yöneticilerimiz. Soruyoruz kendilerine bütçeniz bizim sağlığımızdan daha mı önemli? Aynı maskeyle, havalandırma olmadan kan ter içinde çalışan bizlerden 2 dakikanın bile hesabını soruyor depo yönetmenleri, vardiya amirleri. Kendilerine yakın olan işçileri kayırırken itiraz eden işçiler üzerinde baskı kuruyorlar.

Kırk elli kiloluk kolileri kaldırmak zorunda kalıyoruz, bugün işe yeni başlamış olan yirmili yaşlardaki genç işçiler bile bel ve boyun fıtığına yakalanıyor. Siz bir de yıllardır burada çalışan arkadaşlarımızın sağlık durumunu düşünün. Tedarikçiden gelen kapalı kutu içindeki ürünler eğer hasarlıysa ve biz kapalı kutu içindeki bu hasarı fark etmediysek bizim primimizden kesiliyor. Devamsızlık, performans ve kılık kıyafet diye üç ayrı prim var, eğer onlar da olmasa aldığımız ücret vergi kesintileriyle beraber asgari ücrete denk, hatta altında kalıyor.

En acısı ise her geçen gün kötüleşen bu şartlar karşısında işten çıkmak isteyen ama bunca yıllık emeğini yani kıdem tazminatını bırakmak istemeyen arkadaşlarımız anlaşmalı evlilik yapıyor. Bu şekilde anlaşmalı evlilik yapmak zorunda kalan, para karşılığında ya da noterde anlaşma yaparak evlenen ve işten öyle çıkan kadın arkadaşlarımız oldu. Bizi her türlü kötü muameleye layık görenler ve bu kötü şartlara mahkûm edenler yüzünden böyle tehlikeli ve çözüm olmayan bir yola mahkûm ediliyoruz. İtiraf etmek gerekirse bu yolu ben de düşündüm ama alacağım para, evleneceğim kişiye vereceğim miktarı düşününce bundan vazgeçtim. Bizler emeğimizin karşılığını almadığımızı zaten biliyoruz, bizleri birbirimize düşürmeye çalışıyorlar buna izin vermemeli ve yan yana gelerek koşullarımızın iyileşmesi için mücadele etmeliyiz. Bizi ne bu sahte evlilikler kurtaracak ne de patronun insafı...

Not: İlgili yasada “...Kadının evlendiği tarihten itibaren bir yıl içerisinde kendi arzusu ile iş akdini sona erdirmesi… hallerinde işçinin işe başladığı tarihten itibaren iş sözleşmesinin devamı süresince her geçen tam yıl için işverence işçiye 30 günlük ücreti tutarında kıdem tazminatı ödenir. Bir yıldan artan süreler için aynı oran üzerinden ödeme yapılır” ifadesi yer alıyor...

Görsel: Pixabay