İstanbul'da yoksulluğun yoğun olarak yaşandığı bölgelerden biri olan Tarlabaşı’nda küçük bir konfeksiyon atölyesine gidiyoruz. Burada konuştuğumuz genç kadınlar, zor şartlar altında yaşamlarını sürdürdüklerini dile getirerek, “İzin günümüz bir gün. Onu da evde geçiriyoruz. Bir yere gidiyorsun, bir şey yiyeceksin, içeceksin minimum 15-20 TL gidiyor. Bir bardak çay içerken iki kere düşünüyoruz. Bu maaşla evden işe işten eve. Hayat zor, kolay değil. Mücadele veriyoruz” diyor.

‘HAYALLERİMİ GERÇEKLEŞTİREMEDİM’

Konfeksiyon atölyesine uğradığımızda kadınları konuşturma da çok zorluk yaşadık. Vakitleri olmadığını söyleyen genç işçi kadınlar, “Akşama kadar bu işi bitirmemiz gerek, bu iş bitene kadar buradayız yoksa” dedi.
Israrlarımıza dayanamayan Fatma, haftalık 600 TL aldığını söyleyerek, “Sigortam yok. Babamın sigortasından yararlanıyorum. 20 senedir İstanbul'dayız. 28 yaşındayım. Tekstil atölyesinde çok yıprandım. İlkokul 3'e kadar okudum. 15 senedir tekstil atölyesinde çalışıyorum. Hayalim çok var. Maalesef hiçbirini gerçekleştiremedim. Her şey içimde kaldı. Keşke okusaydım, elimden bir şey gelseydi hep bunu diyorum. Olmadı. Köyümüzü yakıp yıktılar. Ya korucu olursunuz ya da buradan gidin denildi. Bizde göç ettik. Küçükken buraya geldik, okuyamadım. Sonra yaşımız ilerleyince imkânımız olmadı” dedi.

‘BU MAAŞLA EVDEN İŞE, İŞTNE EVE’

Aldıkları maaşla geçinemediklerini dile getiren Fatma, “Kirada değiliz, kendi evimiz ama kredisini ödüyoruz. 1. 500 TL kredi ödüyoruz. Bir doğalgaz faturası 500 -600 TL geliyor. Elektrik faturası 200-300 geliyor. Hayat giderek zorlaşıyor. Doğalgazı bir odayı yakıyoruz. İzin günümüz bir gün. Onu da evde geçiriyoruz. Bir yere gidiyorsun, bir şey yiyeceksin, içeceksin minimum 15-20 TL gidiyor. Bir çay içerken iki kere düşünüyoruz. Bu maaşla evden işe işten eve. Hayat zor kolay değil. Mücadele veriyoruz” diyor.

KAYIT DIŞI, GÜVENCESİZ VE ESNEK ÇALIŞMA...

Zeynep ise 5 yıldır tekstil atölyesinde çalışıyor. 20 yaşında olan Zeynep ise yaşadıklarını şu sözlerle özetliyor: “Sabah 9'da geliyorum akşam 8'te paydos ediyorum. Haftalık alıyoruz maaşları, sigortam yok. Zar zor geçiniyoruz. Doğalgaz faturaları çok yüksek geliyor. 300-400 TL geliyor. İznim bir gün onu da evde geçiriyorum. Bazen dışarıya çıkıyorum. Bir çay içmeye gidiyorsun 5 TL veriyorsun düşünüyorsun acaba içmesem mi diye. Ben okuyordum, biraz borçlarımız oldu. Vicdanım el vermedi. Bende okulu bıraktım. İlkokul 8'e kadar okudum. Hayalim vardı. Hemşirelik okumak isterdim. Ama olmadı.”