Ben Ümraniye Dudullu Organizede çeşitli unlu mamul üreten bir fabrikada çalışan kadın işçiyim. Koronavirüs salgını günlerinde fabrikada yaşadıklarımızı sizlerle paylaşmak istiyorum.

Maalesef görüyorum ki, hükümet yetkililerinin günlerdir yaptığı evde kal çağrısı bizim gibi çalışmak zorunda olan işçiler için geçerli değil. Bizler koronavirüs bir kenara, işten çıkarılma korkusuyla çalışmaya devam ediyoruz.
Çalıştığımız fabrikada virüse karşı göstermelik birkaç şey dışında gerçek bir önlem alınmış değil. Temizlik ve hijyen konusu sıfıra yakın. Hâlâ kalabalık servislerle işe gidip geliyoruz. Çok erken saatte mesaiye başladığımız için sabah kahvaltısını yapamadan işe gidiyoruz. İşyerinde doğru düzgün kahvaltı etme şansımız da yok. Uzmanlar televizyonlarda virüse karşı “Dengeli ve sağlıklı beslenmeliyiz” diye sürekli uyarıyor. Peki bizler bu koşullarda nasıl dengeli beslenelim?

Sabah 15 dakika molamızı kaldırdılar. Öğlen yemeğini yine kalabalık bir ortamda yiyorduk ama son günlerde itirazlarımız sonucu masaları biraz dağıtmak zorunda kaldılar. Çalıştığımız bölümlerde koruma amaçlı maske ve eldiven yetersiz. Ortak kullanım alanlarımız temiz değil. Tuvaletlerde bazen sabun ve kağıt havlu bile olmuyor. Koydukları dezenfektan kutuları ise çoğu zaman boş. Virüse karşı temiz hava almak önemli diyorlar ama bizler ihtiyaç için tuvalete gittiğimizde bile dakikaları sayıyorlar.

Virüs muhabbeti ortaya çıktığından beri fabrikada bölüm bölüm 3 günlük ücretsiz izne çıkarmalar başladı. Biz işçiler de, ailemizin ve kendimizin sağlığından endişe ettiğimiz için lanet olsun diyerek bize dayatılan bu haksızlığı kabul etmek durumunda kalıyoruz. Zaten fabrikada hijyen önlemlerinden bahseden bazı işçileri de hemen ücretsiz izne gönderiyorlar.

Bu salgın ortamında bile işçinin canı önemsenmiyor. Patronun ve hükümet yetkililerinin gözünde hiçbir değerimiz yok. Bu nereye kadar böyle gidecek bilmiyorum. Bir yerde artık ses çıkartmamız gerektiğini düşünüyorum.