“Şiddet Mağduru Kadınların Sosyoekonomik Destek Sistemlerinin Geliştirilmesi” projesiyle OSTİM’de işe girmiş bir kadın işçi, “Asgari ücret karşılığında herkesle aynı işi yapıyorum, ama fabrikada bana piyango vurmuş gibi davranılıyor” diyor. İlk başta bu projeyi yapanların “hayırsever insanlar” olduğunu düşünen kadın işçi, fabrikada yaşadıklarından sonra projenin kadınların ihtiyaçlarını gidermekten çok patronların ihale kapma ve ucuz işçi çalıştırma yarışına hizmet ettiğini anladığını söylüyor.

Avrupa Birliği ve OSTİM işverenlerinin (OSİAD) ortaklığında yürütülen “Şiddet Mağduru Kadınların Sosyoekonomik Destek Sistemlerinin Geliştirilmesi Projesi” ile şiddet gören ve bunu belgeleyen 50 kadın seçildi ve kadınlar aldıkları kurs sonrası OSTİM’de çalışmaya başladı. Proje kapsamında işe başlayan kadınlardan biriyle, hem iş yaşamlarında karşılaştıkları zorluklar hem de asgari ücret tartışmaları üzerine sohbet etmek üzere bir araya geldik.
Güvenlik gerekçesiyle ismini vermediğimiz kadın işçi, eşinden şiddet gördüğü için sığınma evinde kalmış. Kursun sonunda başladığı iş ile daha huzurlu bir hayata kavuşacağını düşünürken, kendini başka bir kavganın içinde bulmuş.

GÖZÜMÜZ MOR, KAŞIMIZ ÇATLAK DİYE DEĞİL

Projenin “bir piyango gibi” sunulmasından rahatsız olan işçi, “Sanki 50 kişi seçilip güzel bir adada tatil yapıyormuşuz gibi anlatılıyor, hepi topu asgari ücretle bir metal atölyesinde işe başladık. Bu yüzden piyangoda ikramiye vurmuş insan muamelesi görmek saçma” diyor.
İlk başta bu işi örgütleyenlerin “hayırsever insanlar” olduğunu düşündüğünü, fabrikada yaşadıklarının bu düşüncesinin değişmesine neden olduğunu anlatıyor: “Bu kurstan işçi alan kurumlar ‘Kadın Dostu İşletmeler’ sertifikası aldı. Bu sertifikayla şirket imajlarını epey bir doğrulttular. Bu yumuşak imajlarından ötürü aldıkları ihalelerde gözle görülür bir artış oldu. Yani bizi gözümüz mor kaşımız, çatlak diye işe almadılar. Bir de benim aklım ermiyor, ama mali müşavir bir arkadaşın dediğine göre bu tarz hibe projelerde çalışan elemanın ücretlerinin büyük bir kısmını AB ödüyor, öyle olmasa bile sosyal sorumluluk projesi adı altında ödeyecekleri vergiden düşüyorlar.”

ŞÜKRETMEM BEKLENİYOR

Fabrikadaki işçilerle aynı işi yapan ve asgari ücret alan kadın, asgari ücrete ilişkin fabrikadaki tartışmalara dahil olmaya çalıştığında karşılaştığı muameleye ilişkin ise şunları söylüyor: “OSTİM’de tüm zamlar asgari ücrete göre yapılır. Ben ne zaman ‘Ne olacak şimdi bu asgari ücret’ diye bir muhabbetin ucundan tutsam, buradakiler bana ‘Yahu daha geçen sığınma evinde eşinden dayak yemiş oturuyordun, şimdi zam mı istiyorsun’ diyorlar. Bizim erkek arkadaşlar ne yapıyorsa aynısını yapıyorum, ama bu bana zam konusunda onlar kadar istekli olma hakkı vermiyormuş meğer! Onlara göre, hayata eksilerde başladığım için şu anki halime şükretmem gerekiyor herhalde.”
Son günlerin önemli gündemi olan yolsuzluk, vergi kaçırma, Man Adası belgelerine dair fabrikada yapıların tartışmaların ise kendisini şaşırttığını belirtiyor. İşçilerin azımsanmayacak bir kısmının bu meselelere “Aman o para oraya gitmese sanki bizim cebimize mi girecek, asgari ücrete fazla mı zam yapılacak?” diye yaklaştığını aktarıyor.