Her gün öldürülen kadınlar ve katillerin serbest kalması, gencecik üniversite son sınıf öğrencisi kızımızı cinayete kurban veren aile olarak bizleri derinden üzüyor. Bunları duydukça acımız daha da derinleşiyor ve tazeleniyor. Çünkü biz bu acıyı en derinden yaşayan bir aileyiz. Katilin serbest kalması acılı aile olarak bizleri bir kez daha yıkıyor, bir kez daha parçalıyor bir kez daha ağlatıyor ve o acı bizi hep yakıyor.  

Kıymetli canlar, dostlar bizim acımızı evimize gelerek, ya da telefon açarak paylaşan bazı milletvekili, bakan ve belediye başkanları gibi kimi ileri gelen yetkililerin yanımızda olduklarına dair sözleri, maalesef hep lafta kaldı. “Davanın takipçisiyiz, yanınızdayız, yalnız değilsiniz, katil hak ettiği en ağır cezayı alana kadar peşini bırakmayacağız, Adalete güvenin” diyenler, bugüne kadar tek bir adım bile atmadı, davanın ne durumda olduğunu bile sormadılar.

Birkaç ay sonra kökten unutuluyoruz. Bu çok doğru bir yaklaşım değil. Acılı aileler olarak bizler adalet istiyoruz. Katil hak ettiği en ağır cezayı alsın istiyoruz. Katil korunmasın, cezasını çeksin istiyoruz.

Biz 35 aydan bu yana ‘Adalet’ arıyoruz. Katil sokakta ve hiçbir şey olmamış gibi geziyor. Düşünün bugüne kadar adalet hiç bizim yanımızda olmadı. Biz gencecik yaşta toprağa verdiğimiz kızımıza mı yanalım, katilin sokakta hiçbir şey olmamış gibi gezmesine mi, yoksa peşinde koştuğumuz ama bir türlü yanımızda olmayan ‘Adalet’e mi yanalım.

Binbir güçlükle yetiştirip, okuttuğumuz ve üniversite son sınıfa kadar gelen Feray kızımız maalesef suçsuz, savunmasız, masum olduğu halde o sırada polis olan Fatih Burak Aykul tarafından 19 Eylül 2017 tarihinde alçakça katledildi.

Yaşadığımız acının tarifi mümkün değil; anlattıkça, konuştukça kelimeler boğazımda düğüm düğüm oluyor ve dayanılmaz bu acı ile maalesef her gün yatıp kalkıyoruz. Katil bir tek Feray’ı öldürmedi, aile olarak bizim hepimizi öldürdü. Çünkü psikolojimiz ve sağlığımız bozuldu. İlaçlarla bizler ayaktayız, hayatımız alt üst oldu buna yaşam mı denir?

Hayatımızda hiç görmediğimiz, tanımadığımız, çevremizde, kızımızın okul çevresinde hiç kimsenin tanımadığı bir katil devlete ait silahla gelip kızımızı katletti. Sonra delillerin çoğunu yok etti, karartı, bunlar soruşturulmadı, sorgulanmadı. Olay yeri savcısı olay yerine gelmesi gerekirken gelmeyip talimatla iş yaptı. Katilin söylediği yalanlar sorgulanmadı. Mersin 5. Ağır Ceza Mahkemesi katilin yalanları ile bir soruşturma ve yargılama süreci yürüttü. Ve katili kurtarma yarışına girdi. Katil 5 yıl 3 ay indirimli ödül gibi ceza ile 1.5 yıl yatıp çıktı, şimdi sokakta. Bunun neresi adalet? Böyle adalet olmaz olsun!

Bu katilin, yarın Duygu’nun katili gibi bir başkasını öldürmeyeceğinin garantisini kim verebilir? O katili sokağa bırakanlarda en az o katil kadar suçludur ve yargılansınlar istiyoruz.

Kızımızın yarın öldürüldüğü gün ve her ayın 19’u acımız daha da derinleşiyor.

Başka Feraylar ölmesin, analar ağlamasın yeter!