‘Dizide yok yok. Arkadaşlık, metropolden sahile uzanan/değişen hayatlar, eski aşıkların karşılaşması, kanser hastası iyi yürekli kızın iyileşip aşkı bulması...’

Filistinli müzisyen Salam Ebu Amneh’in yazıp seslendirdiği “Durul Deniz” olarak çevirebileceğim şarkının yaratıcısına bakmak bana biraz daha mücadele ile yoğrulmuşluğun güzelliğini hissettirdi.

Ama biz insan kalanlar, ölümü değil, hayatı o kadar severiz ki, şairin dediği gibi yetmiş yaşımızda bile zeytin ağacı dikmek isteriz. O zeytin ağacı geleceğin insanlarına barış şarkılarımızı iletsin.

Amasra’da Hema Termik Santral projesi için zeytin ağaçları kesilmeye başladı. Köylü kadınlar isyan ediyor: ‘Aylarca çıkmayan yasalar bunlar için hemen çıktı. Yeter artık. Bizim sahibimiz yok mu!’

Muğla Akbük’te çıkan orman yangınında zeytinlikleri yanan köylü kadının feryadı kazınsın hepimizin zihnine.

‘Zeytin olmazsa biz aç kalırız. Çöpü bile kıymetli. Zeytin ağacı hastalansa evde çocuğumuz hastalanmış gibi üzülürüz. Kestirmeyiz zeytini. Ha bizi öldürmüş, ha ağacımızı kesmiş.’