Suat Derviş’i sadece yazar ve gazeteci olarak tanımıyoruz. Aynı zamanda güçlü ve mücadeleci kimliğiyle de tanıyoruz…

Suat Derviş’in, ‘Bu Roman Olan Şeylerin Romanıdır’ eseri, bir dokuma fabrikasında sömürülen, bütün hakları gasbedilmiş bir avuç insanın hayatını anlatır...

Suat Derviş, 1935’te Cumhuriyet gazetesinde tefrika edilen ve 1939’da kitap olarak yayımlanan eserinde bir kadının dünyasını, farklı açılardan annelik ve aşk ikilemlerini anlatıyor.

“Beni hayal değil, hayat alakadar ediyor. Çünkü hayat ve hakikat en güzel rüyadan, en parlak hayalden çok daha zengin, çok daha cazip...”

Kan için 5 lira bulmak savaşı ile milyoner düğününde yaşanan şatafat; karşıtların çatışmalı bir sarmalı... Ne var ki bu çelişkinin çözülmediği her gün, yoksullar için sonraki karanlık geceye gebedir.

Tefrikalarda kalmış yüzlerce yazısı arasından titizlikle seçilen metinlerde ilk kez Suat Derviş kendi hayatını anlatıyor.

Titiz ve yoğun arşiv çalışmalarıyla ortaya çıkarılan Suat Derviş külliyatının mihenk taşlarından biri olan Kendine Tapan Kadın yetmiş bir sene sonra okurla buluşuyor.

Agnès Bihl’in Hamile Bakire şarkısı gecekondu mahallelerinde yoksulluğu kutsayan ve çocuk yapmayı salık veren Papa'ya alaycı bir serzenişte bulunuyor: Söylesene bayım, Meryem kürtaj olsaydı ne olurdu?

Fosforlu Cevriye’nin yazarı olarak bilinir en çok Suat Derviş. Ünlü şair Nazım Hikmet’in “başını eğdiremediği kadındır”* bazılarına göre, eşleri konuşulur bazen de. Peki, gerçekte kimdir Suat Derviş?

Ayşegül Utku Günaydın, Kadınlık Daima Bir Muamma kitabı üzerinden, Tanzimat sonrası kadınların çıkardığı dergi ve gazetelerle şekillenen edebiyat geleneğini, kadın hareketini anlatacak

Tarih boyu kadına yüklenen “annelik” rolünü reddeden, eril iktidarın sunduğu “kadınlık” hallerini ellerinin tersiyle iten on “güzel” kadının hikâyesini bulacağınız bir çalışma: Kadınlar Hep Vardı.