Borçlanma, borcu borçla kapama ve bir yandan gelecek kaygısı hiç olmadığı kadar yaygınlaşmış vaziyette. İşçi ve emekçi kadınlar bu sonu gelmez girdabın içinde yaşam mücadelesi veriyor.

‘Biri yeni evli, diğeri öğrenci olan iki kadınla konuştuk. Ortak hikaye şu: Borç sadece para meselesi değil, hayatlarını ellerinden alan görünmez bir zincir.’

Ayakkabı fabrikasında çalışan Meryem asgari ücretin biraz üzerinde bir ücretle hayatta kalmaya çalışıyor. Bankanın kendisini icraya verdiğini söyleyen Meryem, 'Canımı mı alacaklar' diye soruyor.

BDDK'ya göre bireysel kart borçları 3.34 trilyona varıyor. İstanbul Tuzla'da yaşayan Bedriye ise yaşam koşullarını ve girdiği borçlarla nasıl başa çıkmaya çalıştığını anlatıyor.

Bir tarafta ağır çalışma koşullarından, zorunlu mesailerden hali kalmayan, borç batağına saplanmış işçiler, diğer tarafta Cengiz Holding’in silinen vergileri ve işçilerin biriken öfkesi...

Pandemi boyunca üretime devam eden, devletten teşvik üstüne teşvik alan ve kârlarına kâr katarak büyüyen büyük markalara çalışan işçi kadınlar için büyüyen tek şey borçları oldu.

Gül ve Zeynep Sincan’dan iki kadın. İkisi de geçinememekten yakınıyor. Zeynep eşinin kendinden habersiz çok borç yaptığını söylüyor ve ekliyor: ‘Daha fazla borç yapamasın diye nafaka bağlattım.’