Çağrı merkezi çalışanı kadınlar olarak yaşadığımız sorunlar maalesef bitmiyor. Kısaca şöyle anlatabilirim:

• Çalışma saatleri (haftada 54, bazen mesailerle birlikte 60 saat)

• Haftada bir gün izin

• Evden çalışma şartları (mesai öncesi ve sonrası, molalarda ev işi yükü)

• Meslek hastalıkları (göz, kulak, kas ve iskelet sistemi sorunları)

• Hiçbir ihtiyaca yetmeyen, özellikle de kadın olarak özel ihtiyaçlarımızı bile karşılayamayan düşük ücretler

Yoksulluk sınırının altında olan ücretle hem çalışıp hem de okumaya çalışıyorum. Bir yandan ders ve sınavlar bir yandan iş, baskı ve mobbing... Bunlar gibi birçok sorun. Elbette bu sorunlarla sadece söylenerek mücadele edemeyiz. İşte tam burada sendika ile tanışmak gerekiyor. Sendikal haklarımızı öğrenip omuz omuza mücadele etmemiz gerekiyor.

Yukarıda saydığım sorunlara karşı bir araya gelip sendikalaşmamız gerekiyor çünkü sendika tüm bu sorunlarımız için birlikte mücadele edebilmemizin kapısı... Ancak Van’da sadece kadın çağrı merkezi çalışanları arasında değil, tüm çağrı merkezi çalışanları içinde sendikalaşma oranı oldukça düşük. Çalışma arkadaşlarımızla sohbet sırasında sendikadan söz ettiğimizde bazı arkadaşlarımız, “Sendikalı olduğumda haklarımın neler olduğunu öğrenebilir miyim? Bir haksızlıkla karşılaşırsam sendikaya sığınabilir miyim?” diye sorarken bazı arkadaşlarımız ise “Başımıza iş almayalım. İş yeri duyarsa işten kovuluruz” diye düşünüyor. Bu yüzden özellikle Van’da mücadelemize güç katacak işçi arkadaşlarımızın sayısını arttırmak için sendikaya büyük iş düşüyor.

NE YAPILMALI?

Sendika tarafından iş yerleri ziyaret edilip sendika hakkında eğitimler yapılabilir. Bu, çalışanlar tarafından da aslında sendikanın yasak değil; yasal bir hak olduğunun daha iyi anlaşılmasını sağlar. Güçlü bir sendikanın çağrı merkezi çalışanlarına, çağrı merkezi çalışanlarının da güçlü bir sendikaya ihtiyacı var.

Fotoğraf: Canva Pro Kolaj