Çalışan bir anne olarak haziran ayının başından beri çocuğumu düşünüyorum. Okullar kapanınca çocuğumu kime, nereye bırakacağım? Artık tam gün evde kızım. Onun kafasında yaz tatiline dair güzel güzel hayaller var. Benimse aklımda nasıl bir yaz tatili geçireceğine dair bir sürü soru.
Küçükken tam gün anaokuluna gidiyordu. Yaz kış bir şekilde idare ediyordum. Ama artık o da büyüyor. Büyüdükçe hayalleri de büyüyor; “Anne yaz tatilinde dansa gideyim mi? Tiyatroya gönderir misin? İngilizce kursu da olabilir...” diyor.
Başka çocuklar, başka hayaller, çocuklarına faydalı olabilmek için gecesini gündüzüne katan bir dolu çalışan anne gözlerimin önünde beliriyor. Fatoş da benim gibi çalışan bir anne. ‘Okullar tatil oldu, bütün yaz ne yapacağız?’ diye soruyorum. “Mahallede bir genç arkadaş var, Umut’a bakacak. Umut zamanını evde geçirecek” diyor. Seviniyorum onun adına, sonuçta çocuğunu emanet edebileceği güvendiği birini bulmuş. “Arada bir sen de Cemre’yi bırakabilirsin” diyor.
Sonra derneğimiz aklıma geliyor. Dernekte çocuklara yönelik nasıl bir çalışma yapabiliriz? Kimi İngilizce, kimi drama, kimi de resim-müzik kursu olsun diyor. Elbirliğiyle gönüllü hoca arayışına giriyoruz ve sonuçta derneğin de gücüyle haftanın üç günü çocuklarımız için gönüllü hocalarımızın desteğiyle İngilizce ve drama dersleri başlıyor.

KAYGISI ORTAK OLANIN ÇÖZÜMÜ DE ORTAK

Yaklaşık üç hafta oldu dersler başlayalı. Haftanın üç günü kızımı kendi ellerimizle kurduğumuz derneğe bırakıyorum. Kızım çok mutlu. Biliyor ki bir dolu arkadaşı var ve derneğimiz onun için en iyisini yapıyor.
Çocuklarımız kurslara katılırken anneler dışarıda çocuklarının çıkmasını bekliyor. Her gün duyduğumuz çocuk istismarı ve şiddet olaylarından ötürü çocuklarımızı tek başına sokağa bırakamıyoruz. Hepimiz hemen hemen aynı kaygıları taşıyoruz. Ekonomisi yerinde olan birkaç kadın arkadaşımız çocukları için bir dolu yaz aktivitesi ayarlayabilse de, bir çok kadın arkadaşımız ekonomik nedenlerle çocuklarını hiçbir kursa gönderemiyor. Bizler de kadınlarla, dernek içerisinde daha ne tür etkinliklerle çocuklarımıza katkı sağlayacağımızı konuşuyoruz, çözüm üretmeye çalışıyoruz.
Bir dernek bir mahalleyi ne kadar değiştirir? Eğer Esenyalı’da yaşamasaydım belki bunların hiçbiri olmayacaktı. Ben yaz boyunca kızımı ya memlekete anneannesinin yanına gönderecektim ya da her gün bir komşuyu, arkadaşı arayıp “Bugün kızımı size bırakabilir miyim?” diyecektim. Ama derneğimin de desteğiyle mahalledeki çocuklar ve anneler olarak biraz daha rahatız. Kadın dayanışmasının olduğu her yerde biliyorum ki biz kadınlar yalnız ve çaresiz değiliz.