Seçim çalışmaları boyunca Ovacık’ta yüzlerce kadınla yüz yüze geldik. Çalışmaların başından sonuna kadar söylemlerimiz en çok kadınlar arasında karşılık buldu. Kadınların genel anlamıyla birçok sorunla boğuştuğu Ovacık’ta en çok karşılaştığımız sorun ise işsizlikti. İŞKUR’un geçici işlerinde çalışanların ağırlıkla kadınlar olması dikkat çekici.

Yerel yönetim anlayışımızı paylaştığımız birçok kadın, kaynakların kadınlara aktarımı konusunda hayata geçirmeyi planladığımız işleri dinlediğinde heyecanlanıyordu. Bugüne kadar kadının taleplerinin karşılık bulmadığı yerel yönetimlerin, kimi diğerinden yaptığı bir iki işle farklı olduğunu ispat etmeye çalışsa da, toplamda kadına değen bir şey yapmadığını anlamak için Ovacık’ta biraz zaman geçirmek dahi yeterli.

Kadınların çok büyük bütçeler gerektirmeyen kreş talebi dahi karşılanmamış. Kreş ve bakım evi gibi alanlar yaratarak kadının sırtına bırakılan bakım hizmetleri yükünü biraz olsun azaltılacağı fikri en çok karşılık bulan talepler oldu.

İşsizliğin yoğun yaşandığı Ovacık’ta yaratılabilecek iş olanaklarına dair kadınlarla ortaklaşa belirlediğimiz fikirler de çok ilgi gördü. Gençlerin eğitim, spor, kültür ve meslek edindirme gibi faaliyetlerle desteklenmesi kadınların ilgi duyduğu bir diğer önemli nokta.

ÇÖZÜM İÇİN BULUŞMALIYIZ

Kadınların eve kapandığı, kadını merkezine alan çözümler üretilmediği, kadının ihtiyaçlarını karşılayacak bütçenin dâhi oluşturulmadığı yerel yönetimlerden kadınların bıktığı bir gerçek. Bu yüzden bundan sonrası için kadınların en acil taleplerini merkezine alan bir anlayışla kadınlar için daha yaşanılabilir kent mücadelesi vermek ve kadınlarla daha çok buluşmak gerekiyor. Taleplerimiz arkadaşlarımızla konuştuğumuz, “Şöyle olsa ne kadar güzel olur” dediğimiz dertlerimiz olmamalı, sorunlarımızın çözümü için kadınlar olarak birlikte hareket etmeliyiz.

Tüm bu sorunlar orta yerde dururken karşımıza çıkan en zorlayıcı nokta, kadınların o şikâyet ettiği kente ve içerisinde yaşamak zorunda kaldığı olanaklara alışmış olma ve “Böyle gelmiş böyle gider” kolaycılığı oluyor. “Böyle gelmiş ama böyle gitmemeli”yi kadınlarla birlikte hayata geçirecek olanaklar yaratmalıyız.

Seçimden seçime kadınların taleplerine kulak kabartmak bugünkü yerel yönetim anlayışlarının temel eksikliği arasından yer alırken bizim, sesimizi duymayan sağır kulakları patlatırcasına her gün haykırarak, “Kreş istiyoruz, halkın olan kaynaklardan kadınların ihtiyaçlarını karşılayacak bütçe yaratılmasını istiyoruz” demeden toplumsal yaşamın parçası haline gelmemiz her geçen gün zorlaşıyor.