Malum okullar açıldı, farklı şehirlerden üniversiteye gelen kadın arkadaşlarımızla bir araya geldik. Biz Kocaeli Üniversitesinde öğrenim görüyoruz. En önemli sorunumuz barınma. KYK yurdu çıksa biteceğini düşündüğümüz sıkıntılar ne yazık ki bitmiyor. Geçen sene mecburi olarak özel yurtta kalan bu sene devlet yurduna başvuran Sena, “Geçen sene özel yurda aylık 650 lira ödüyordum. Çünkü KYK yurdu okula geleceğim zaman çıkmadı, yedeklerdeydim. Çıktığında ise mecbur özel yurda kayıt yaptırdığım ve senelik senet imzaladığım için yurttan ayrılamadım, bu durum beni ve ailemi çok zorladı.” diyor. Şöyle devam ediyor, “Bu sene KYK yurduna başvurdum ve çıktı. Geçen sene çamaşır makinelerine 5 lira ücret karşılığında çamaşır atıyorduk, sabah kahvaltısı vardı ama akşam yemeği yoktu. KYK yurtlarında sabah kahvaltının 4.50 TL akşam yemeğinin ise 8 lira olduğunu biliyordum. Çamaşırlarımı da istediğim zaman atabilirdim diye düşündüm, içim rahatladı.” diyor. Ancak bu rahatlamanın çok uzun sürmediğini anlatıyor “Baktık ki yurtlar açıldı, 40 kuruşa aldığımız sular 55 kuruş olmuş, yediğimiz 3 liralık bir yemek 5 lira olmuş, günde bir tane alma hakkına sahip olduğumuz ekmek 50 kuruşa bize satılıyor.”

Hamide arkadaşımız da dahil oluyor sohbete “Zamlar soğuk bir rüzgar gibi yüzümüze çarptı. Ben kampüsün içinde yurtta kalıyorum bu benim için bir avantaj ama merkeze uzak, ulaşım sıkıntısı zor. Aldığımız 470 lira bursu yurda mı verelim, ulaşım ihtiyacımızı mı karşılayalım, sosyal hayatımız mı olsun karar veremiyoruz.”

İclal arkadaşımız da bu sene kendi yurdunda karşılaştığı tabloyu anlatıyor, “Yurdun girişinde, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın erkek öğrencilerle çekilen fotoğraflarının çerçevelettirilip asıldığını gördüm. Biraz garipsedik diyeceğim ama diyemiyorum. Geçen senede yurt gezisinde “Dombıra” müziği bize eşlik ediyordu” diyor.

Tüm bu konuşmalarda isteğimizin çok açık olduğu görüyorum. Biz kadın öğrenciler istiyoruz ki; yurtlarımızın, okullarımızın laik bir şekilde kimsenin baskısı, dayatması olmadan olsun.

Aldığımız burslar, ailemizin etinden tırnağından keserek gönderdiği harçlıklar bize yetmiyor. Bir yeri tutsak diğer yeri elimizden kaçırıyoruz. Biz üniversite öğrencisiyiz, kadın olarak kendimizi her gün bir adım ileri taşımalıyız, çok okumalı, çok izlemeli, çok öğrenmeliyiz. Biz kadınların ve tüm öğrencilerin istediği parasız, bilimsel eğitim ve en önemlisi barınma hakkıdır. Bunlara bile ulaşamadığımız, ulaşmak için cana diş taktığımız durumda nasıl başarılı olabiliriz ki?