2023’e umutlarla girmiştik. Her alanda sohbetlerin konusu seçimdi. 6 Şubat gecesi Türkiye büyük depremi yaşandı. Ondan fazla şehri etkileyen, çok büyük yıkımlara sebep olan deprem hepimizi derinden üzdü. Üzüldük ama en hızlı şekilde de toparlanıp en insani duygularımızla dayanışma çağrılarına yetişmeye çalıştık. İlk günden bu zamana kadar bütün kadınlar dayanışma içerisinde deprem bölgesine ellerinden geldiğince yardımlar gönderdi. Mamak deprem bölgesinden göçün en çok yaşandığı ilçelerden biri oldu. Bu süreçte üç gün boyunca yardım elinin uzanmadığı, çadırların dağıtılmadığı haberleri hep geldi. İnsanlar çok zor günler geçirdi. Gelen herkes de aynı derecede hem kızgın hem üzgün bir şekilde devletin altından kalkamadığını ifade ettiler.

DEPREMZEDELER HEDEF HALİNE GETİRİLMEMELİ

14 Mayıs seçim günü akşam sandıklardan haberler gelmeye başlayınca bizleri derinden üzen şeyler duymaya başladık. Deprem bölgelerinden sandıktan çıkan oyların şu anki iktidar yönünde olması özelikle sosyal medyada “Neden yardım ettik ki keşke hepsi ölseydi” gibi söylemlerle karşılaşmamıza sebep oldu. Hepimizin başına gelebilecek bir afet sonrası, devletin rantçı politikalarının, devlet kurumlarının altının boşaltılmasının asıl enkazı yarattığını görerek, dayanışma için yaptıklarımızı seçim sonucuna bağlamamak gerektiğini anlatmalıydık. Buradan iki örnek ile depremzede kadınların içine sürüklendiği durumu aktarmak istiyorum…

DAYANIŞMA HESAP KİTAP BİLMEZ

Geçtiğimiz hafta Tuzluçayır’da kadın derneği genel kurulunu yaptı. En son dilek ve temenniler bölümünde bir arkadaşımız söz istedi. Depremzede olan Gamze oradaki kadınlara yeminler edercesine oyunu kime verdiğini anlattı. O kadar üzücüydü ki bu durum, “Yardım ettiniz ama bende oyla karşılık verdim” der gibi. Deprem zamanı ve sonrası yapılan yardım bizim gözümüzde, kalbimizde seçime yatırım değil bir kadın olarak oradaki kız kardeşlere yanındayız demek içindi.

DEPREM KADINLARI YAŞAMAK İSTEMEDİKLERİ KOŞULLARA MECBUR ETTİ
Mamak’ta bir başka mahallede ise deprem sonrası Ankara’ya eşi, iki çocuğu ve eşinin ailesi ile gelen ve bir kapıcı dairesine yerleşen Serap’ın yaşadıkları var. “Biz zaten deprem öncesinde boşanma evresindeydik ama böylesi bir felaketi yaşayınca o günleri hiç anmadan devam ediyoruz” cümlesini kurmuştu ilk tanıştığımızda. Politik olarak eşi ve ailesi ile ayrı düştüklerini ama şu an evde huzursuzluk yaşanmasın diye sesini çıkarmadığını anlattı. Seçimin 1. turu sonrası eşinin babasının kendilerine her anlamda destek ve yardımcı olan aynı binadaki başka bir aileyi, bunlar Erdoğan düşmanı diyerek camide hedef göstermesi ile Serap ve çocukları hızlıca mahallede dışlanır oldular. Bu bozuşturucu ortamın yükünü de ayrılmak üzere olduğu eşi ve onun ailesi ile 1+1 evde yaşamak zorunda bırakılan Serap çekmek zorunda kaldı.

UMUDUMUZ BAKİ MÜCADELEMİZ DE ÖYLE

Kısacası deprem süresince hep söylediğimiz gibi bu enkazın asıl sorumlusu yirmi yıldan fazladır iktidarda olanlardır ve bu enkaz düzeni de onların eseridir, unutmayalım. Sonrasında gösterdiğimiz büyük dayanışmayı, devletin yapamadığını yapacak gücümüz olduğunu gördüğümüzü unutmayalım. Böylesi büyük bir yıkımı yaşamak zorunda kalan insanların deprem sonrasında nasıl hayat koşullarına hapsedildiklerini unutmayalım. Bu saldırgan, ayrıştırıcı söylemlerin ve politikaların etkisi ile en çok yan yana olmamız gereken dönemde birbirimizden ayrı durmayalım. Ne olursa olsun aynı ekonomik koşullara, aynı şiddet sarmalı içine sıkışan kadınlar bir arada olmaya ve kadın düşmanı politikaları teşhir ederek kadın mücadelesinin büyümesine omuz olmaya devam etmeliyiz. Kırıldığımız yerden çiçek açmasını -maalesef ki- bu memlekette en iyi bizler öğrendik. Umutlarımız baki, mücadelemiz de öyle.

Fotoğraf: Pexels