Ben Ataşehir Belediyesi çalışanı ve Tüm Bel-Sen 3 No’lu Şube üyesi kamu emekçisi bir kadınım. Sabah 6.30’da uyanıp, saat 8 mesaisine yetişeyim diye karanlıkta yürüyüp en yakın servis güzergahına gidip işe gidiyorum. Mesai bitiminde saat 17’de tekrar servise binip eve geliyorum. Pendik-Kurtköy güzergahından geliyorum. Şimdi sendikamız yeni bir toplu sözleşme görüşmesi başlatmışken, belediye yönetimi, Ulaşım İşleri Dairesi aracılığıyla Ataşehir ilçe sınırları hariç diğer ilçelerden gelen servisleri kaldırmak istiyor. Bize yol ücreti vereceklermiş karşılığında. Şiddetin, taciz ve tecavüzün, kadın cinayetlerinin, cinsel istismar olaylarının arttığı bir ortamda “Siz de bunların hedefi olun” deniliyor. Bu nasıl bir sosyal belediyecilik anlayışı? Servis hakkımız gasbedildiğinde işlenecek tüm suçlardan, belki kadın arkadaşlarımızın öldürülmesinden bu uygulamayı yürürlüğe koyacak belediye yönetimi sorumlu olacak. “Biz yol ücreti verelim siz öyle gelin” diyorlar. Ben o zaman saat 5’te kalkıp, ıssız sokaklardan yürüyüp otobüs bekleyeceğim, oradan Kozyatağı’nda ya da Yeni Sahra’da inip tekrar otobüs ve minibüse bineceğim. Bu yolla her gün işe geç geleceğimden dolayı soruşturma yiyeceğim. Bu nasıl bir mantık? Ailem, çocuklarım, eşim her gün tedirgin olacak, travma yaşayacaklar. Sokak ortasında taciz ve şiddete açık davetiyedir bu. Sendikamız bunu kabul etmeyecek, biz kadın kamu emekçileri ve işçi statüsündeki zabıta, sağlıkçı, büro, destek işçisi kadın arkadaşlarımız da buna razı olmayacak. Tek bir kadın emekçi arkadaşımızın cesedini ormanlık alanda, boş bir köhne sokakta görmek istemiyoruz.

Belediye yönetimi ve ulaşım işleri müdürlüğü bunu asla uygulamaya almasın. Toplu sözleşme görüşmelerinde bu talebimiz de mutlaka yer alıp, imzalanacak TİS’le tescil edilmelidir. Servis hakkımız gasbedilemez, bunu kabul edemeyiz ve sonuna kadar direneceğiz, bu böyle biline!

Fotoğraf: Ekmek ve Gül