İsviçre genelinde yapılan 8 Mart kutlamalarına binlerce kadın katıldı. Yapılan yürüyüş ve etkinliklerde binlerce kadın eşit işe eşit ücret isteyerek, Zürih, Basel, Cenevre, Lozan, Bern, Neuchatel ve daha birçok yerde şiddette, ayrımcılığa, savaşa ve ırkçılığa karşı taleplerini haykırdılar. Zürih’te Koronavirüs yasağına rağmen kadın örgütleri sokağa çıktı.

BASEL’DE KADINLAR HAK EŞİTLİĞİ İSTEDİ

Basel’de 7 Mart Cumartesi günü Pratteln’de dernek yerinde kutlama düzenleyen DİDF’li kadınlar, eşit işe eşit ücret taleplerini, şiddete, ayrımcılığa, ırkçılığa ve savaşa karşı mücadele çağrısında bulundular. Basel Demokratik İşçi Derneği kadınları etkinlikte yaptıkları konuşmada şunlara dikkat çektiler: “İsviçre’de kadınlar aynı işi yaptıkları erkek emekçilerden daha az ücret alıyor, yaşlılıkta yoksulluğa mahkum oluyor, düşük ücretli, güvencesiz işlerde çalışıyorlar. Göçmen kadınların ise bu sorunlardan daha fazla etkilendiği biliniyor. Gerek ayrımcılık, gerek eşten bağımsız oturma ve çalışma hakkı, diplomaların tanınmaması gibi uygulamalar nedeniyle göçmen kadınlar hem çalışma yaşamında hem de sosyal yaşamda, eşitsizliği daha uç noktalarda yaşıyor. Düşük ücretli işlerde çalışanların çoğunluğunu kadın işçiler oluşturuyor. Bugün dünyanın bir çok ülkesinde kadınlar benzer taleplerle mücadele ediyor; savaşa yoksulluğa, sömürüye, adaletsizliklere ve kadını ikinci sınıf gören bütün anlayışlara, cinsiyetçi ve sınıfsal baskılara karşı çıkıyorlar. Bu sorunları istismar eden ırkçı sağcı partilerse göçmenleri hedef göstererek, ırkçı saldırı ve cinayletlerin önünü açıyor, bu örgütlenmeleri el altından destekliyorlar. Buna karşı kadınlar; barış istiyor, iş istiyor, çocukları ve kendileri için güvenli bir gelecek arayışıyla yollara düşüyor, kavga veriyorlar. İşgal ve paylaşım savaşlarının olmadığı bir dünyaya en çok biz kadınların ihtiyacı var. Savaşa karşı en çok biz birleşmleli, barış talebini en çok biz yükseltmeliyiz!”

Etkinlikte konuşmaların ardından şiirler okundu, türküler söylendi, halaylar çekildi. 

Basel Kaserne’de de bir araya gelen Kadın Grev Komitesi ve diğer demokratik kitle örgütleriyle beraber 7-8 Mart tarihleri arasında hafta sonu toplantıları düzenledi. Atölye çalışmaları ve tartışmalarda eşit işe eşit ücret talebi tartışıldı ve bu etkinliklere geniş bir çevreden de katılım oldu. Atölye çalışmaları içerisinde, göçmen kadınların karşılaştıkları sorunlar ve çözüm yolları üzerine DİDF üyesi kadınların yaptıkları sunum ve tartışma da yer aldı. Pazar günü ise kadınlar talepleri için sokağa çıktı.

HEP KOŞMALIYIM
Fidan Fırat: 1976 yılında İsviçre’ye geldim. 1979 yılında oğlum daha 2 yaşındayken fabrika işçiliğine başladım, hâlâ çalışıyorum. Bugün baktığımda o dönem bana yapılanlara nasıl katlanmışım diye dert yanıyorum ama bunlar keşkelerimde kaldı. Sonrasında 2 çocuğum daha dünyaya geldi. Biri engelliydi. Ben kadın olarak neler yapmadım ki? Temizlik yaptım, çocuklarıma bakmak için, pedagoji öğrendim, tiyatro yaptım. Fark ettim ki bir kadın olarak ben hep koşmalıyım. Durduğum anda sanki nefesim kesilecekti ben ölecektim. Hâlâ koşmaya devam ediyorum. Şuna inanıyorum ki biz kadınlar el ele verirsek dize getiremeyeceğimiz hiçbir şey yok bu dünyada. Sadece 8 Martlarda değil her zaman birlikte olalım.

Berivan Çelik: Tüm dünya kadınlarının 8 Mart’ını kutluyorum. Kadın hakları ve mücadelesi elbette bir güne sığdırılamaz. Sistem tarafından ezilen, sömürülen şiddete maruz bırakılan ayrımcılığı en derinden yaşayan ne yazık ki en çok kadınlar oluyor.